GRIEKSE WIJN, MAAR DAN BETER…
Topgrieks in Nederland

"Wie denkt aan wijn uit Griekenland, denkt nog vaak aan Retsina, ouzo en Imyglikos. De realiteit is echter anders. Uit Griekenland komen steeds meer prachtige, karaktervolle wijnen, vaak gemaakt van Griekse druiven. Internationaal gezien worden deze top-wijnen goed ontvangen. Bekende wijnschrijvers als Robert Parker en Jancis Robinson schreven al heel lovend over diverse wijnen uit Griekenland.” Dat schrijft Martin van der Heiden in zijn uitnodiging “voor een bijzondere proeverij van het mooiste wat Griekenland op dit moment te bieden heeft”.

Retsina voorbij…
Griekse wijnen hebben nog teveel het aanzicht van – inderdaad – de harswijn Retsina, maar ook van bulkwijn die je in de Griekse restaurants in rode en gouden aluminium karafjes krijgt. En dat is jammer, vindt Van der Heiden. Vinissima stelde voor om daar eens wat aan te doen met een mooie (wijnbloggers)proeverij, en dat initiatief nam Van der Heiden grif op.

Ambassadeur
Jaren geleden was ik al eens bij Van der Heiden voor een proeverij van wijnen uit Griekenland. Iedereen probeerde toen zelf een Griekse wijn in te brengen. Een moeilijke klus, want zoveel had en heeft Nederland op dat gebied niet te bieden. Van der Heiden was toen hypotheekadviseur en dol op Griekenland. Zo is zijn liefde voor Griekse wijn ontstaan, maar ook zijn verbazing en teleurstelling dat er in Nederland zo weinig kennis is over topwijnen uit Griekenland. En natuurlijk dat er in ons land zo weinig top-Grieks te koop is. Van der Heiden besloot er zelf wat aan te doen. Inmiddels heeft hij alweer een aantal jaren zijn bedrijf GriekseWijnen.com, is de horeca steeds meer geïnteresseerd in zijn gastronomische iwjnen, en ontpopt hij zich als echte ambassadeur voor Griekse wijnen. Wat Regina Meij (Imperial) voor Oostenrijkse wijn is in Nederland, Ingrid Verheeke (Adventure Wine Trading) voor wijnen uit Nieuw-Zeeland en Miranda Beems voor Hongaarse wijnen, dat wordt Martin van der Heiden voor Griekse wijn! Wat hij met de dames gemeen heeft, is passie voor een land en de topwijnen die er te krijgen zijn en dat hij zijn nek uitsteekt om een relatief onbekend wijnland te promoten.

Terug naar de proeverij van afgelopen vrijdag. We maakten er kennis met de wijnen van o.a. Karanika, Gerovassiliou, Alpha Estate, Nostos en Argyros.

1. We begonnen de proeverij bruissend, namelijk met een Karanika Sparkling brut. Ik heb hier al eens eerder op mijn Bubbelblog over geschreven (zie http://bubbelblog.wordpress.com/2011/05/15/domaine-karanika-terra-levea-sparkling). Als champagnefan kan ik zeggen: echt een topbubbel! Van het Nederlandse echtpaar Laurens Hartman en Annette van Kampen. Het is een blancs de noir van 100% xinomavro (spreek xinómavro, met de klemtoon op de eerste o). Fijne mousse. Gistneus. Elegant. In de mond sterke gisttonen (hèt signaal voor de méthode traditionelle waarbij de tweede gisting in de fles plaatsvindt) en Granny Smith. Verkwikkende frisse zuren. Fris en zuiver. De wijn kost €19,95 en dat is ie dubbel en dwars waard!

Na deze mooie start, een mooie serie wit:
2. De serie wit werd gestart met een frisse maar ingetogen 2010 sauvignon blanc van Alpha Estate. (€14,95) Zuivere wijn met wat vegetale tonen en een aangenaam bittertje.
3. 2009 Gerovassiliou viognier: de wijnmaker is bij Chapoutier geweest en streeft een Condrieu-stijl na. Hij is een van de top10-wijnmakers in Griekenland en deze wijn heeft 93 WS-punten. Vol, bittertje, licht toasted, botertje. 6 maanden nieuw Frans eiken. Elegant, mollig met goede zuurgraad. (€16,95)
4. 2010 Biblio Chora Ovilos: van 50% assyrtiko en 50% semillon en met 3 maanden Frans eiken. Toasted neus, kruidig, vol. De naam “Ovilos” heeft een geschiedenis die verwijst naar het weigeren van de lokale bevolking om Turkse belasting te betalen. Lekker bij gegrilde langoustines met citroensaus, maar wordt in Nederlandse restaurants ook geschonken bij gepocheerd ei met truffel en zelfs bij gebakken eendenlever. De combinatie van een frisse wijn met een ‘vet’ gerecht doet het dan goed. (18,95)
5. 2009 Agyros Estate Barrel: deze wijn komt uit Santorini en is van 100% assyrtiko. Dit druivenras komt oorspronkelijk van dit vulkanische eiland en de lavabodem geeft ‘m behoorlijk wat bijzondere aroma’s mee. Of je ervan houdt, is een kwestie van smaak. Typerend is het rubbertje. Waar kennen we dat ook alweer van? Oh ja, van de Zuidafrikaanse rode pinotage. Je zou assyrtiko dus een ‘witte pinotage’; kunnen noemen. Deze wijn heeft met 6 maanden Frans eiken een stevige toasting en inderdaad ook die typische rubberaroma’s. De wijn gaat goed bij spicy gerechten of bij zeebaars met citroensaus. Bij deze wijn komt de assyrtiko in zijn meest oorspronkelijke smaakstijl naar voren (18,95)
6. 2010 Nostos Roussanne: de wijnmaker uit Kreta krijgt hulp van een producent uit Châteauneuf-du-Pape. Men werkt hier dan ook – als enige in Griekenland - uitsluitend met Rhônedruiven! De wijn heeft 8 maanden houtrijping gehad en is 100% biologisch. Mooie bijzondere wijn met goede zuren, subtiel hout en ondanks de 14,5% alc. een mooie balans. Mijn favoriete witte wijn uit de serie, hoewel ik eigenlijk een voorstander ben van het gebruik van inheemse druiven, zeker bij een land als Griekenland dat er zoveel van heeft…! (19,95)
En dan op naar het rood:
7. 2007 Nostos grenache: ook in de rode wijn gebruikt Nostos natuurlijk Rhônedruiven, in dit geval de sappige grenache. In deze wijn merk je het branderige van 14,5% alc. helaas wel wat. De wijn heeft een prachtige neus met veel kruidigheid dankzij o.a. rozemarijn die in de wijngaard groeit. Hij valt in de mond helaas wat weg en heeft een wat ruwe afdronk. (15,50)
8. 2005 Nostos manousakis: manousakis is niet het druivenras maar wijnmaker Ted Manousakis. Hij begon zijn wijncarrière in Washington, maar keerde terug naar Kreta met heimwee. Nostos betekent dan ook ‘heimwee’. Zijn rode manousakis is een blend van syrah, grenache, mourvèdre en een vleugje witte roussanne. De wijn heeft 16 maanden Frans en Amerikaans eiken en is nu prachtig op dronk. (18,95)
9. 2008 Thymiopoulos Naoussa: de wijn komt van 80 jaar oude stokken van de Griekse xinomavro-druif. Het woord betekent zuur (‘xino’) en zwart (‘mavro’). De wijn heeft 6 maanden houtrijping gehad. Zacht, rijp fruit, stevig en met geprononceerde tannines. Hout mooi in balans. (€18,95)
10. 2009 Gerovassiliou Evangelo: mooie wijn in Côte-Rôtie stijl van 92% syrah en 8% viognier. Soepel, elegant en erg lekker. Maar met €32,95 wel kostbaar. Er zijn dan ook helaas maar 2.000 flessen van deze topper gemaakt! Voor mij de nr. 2 bij rood tijdens deze proeverij.
11. En wat is mijn nr. 1…? Verrassend genoeg de 2007 Alpha Estate tannat! Dik, vol, donker, maar ook zacht, soepel en met mooi rijp donker fruit. Zowaar een fruitige tannat-stijl; ik wist niet dat dat ook kon. Erg mooie wijn. (€19,95)
12. De afsluiter van de avond was 2007 Alpha Estate rood van 60% syrah, 20% merlot en 20% xinomavro. Een wijn met nog stevige tannines maar al prima op dronk. (€20,95)

De proeverij toonde aan dat er inmiddels heel wat mooie wijnen gemaakt worden in Griekenland. Ze zijn wel redelijk aan de prijs, maar zijn goed in balans en tonen waartoe Griekenland op z’n best in staat is. Wat wel opvalt is dat de topproducenten een combinatie toepassen van de inheemse Griekse druivenrassen als assyrtiko en xinomavro, maar ook maar al te graag gebruikmaken van de bekende Franse druivenrassen. Als liefhebber van inheemse rassen – dan proef je weer ‘ns wat anders! – vind ik dat wel een beetje jammer. Griekse wijnen van Franse c.q. Rhônerassen kunnen heel mooi zijn, dat heeft deze proeverij wel bewezen. Maar Griekenland zou zich op wijngebied juist ook moeten onderscheiden door trots gebruik van de eigen inheemse rassen! Het is waarschijnlijk even afwachten dat dit wijnland zich verder ontwikkeld en lef daartoe heeft…


Meer info:
Martin van der Heiden, www.grieksewijnen.com

Proost! στην υγεία μας (stin igeia mas)

EVEN BLAZEN…
Torres Natureo alcohol free
Mijn moeder kwam gisteren even langs. Ik had een speciale wijn voor haar gekocht, dus kreeg ze een glaasje. Ik had haar niet laten zien wat het was, en wilde weten wat ze ervan vond. Het beviel, ze typeerde de wijn als “bloemig”. Dat klopte precies.Het was dan ook een wijn van de muscat-druif. Ze nam nog een glaasje. Ik schertste nog: “Pas op! Straks krijg je een alcoholcontrole…!”

Blazen…
Bij vertrek nam ze de fles mee en stopte die in haar handtas. Lekker nog een restje voor thuis. Thuis aangekomen, belde ze me meteen lachend op: “Wat denk je…? Ik heb net voor het eerst in mijn leven een alcoholcontrole gehad! Ik werd aangehouden en de agent zag de fles in mijn tas. Ik moest blazen, maar niets. Hij geloofde het niet en ik moest nog een keer blazen. Weer 0,00%. Toen vroeg hij me maar naar m’n rijbewijs. Toen alles in orde was, liet hij me verbaasd gaan. Haha, maar goed dat je alcoholvrije wijn voor me had gekocht! Proost!”

Natureo
Dit mooie verhaal vond gisteren plaats. Het geheim…? Ik had bij Gall & Gall de nieuwe alcoholvrije wijn ‘Natureo’ van Torres gekocht (€6,79). Deze wijn bevat slechts 0,5% alcohol, praktijk niks dus. Vandaar dat mijn moeder er moeiteloos drie glaasjes van had kunnen drinken en bij de alcoholcontrole na twee maal blazen op 0,00% bleef steken, tot verbazing van de agent die de fles wijn in de handtas van mijn moeder zag uitsteken.

‘Echte’ wijn
Torres komt met de wijn tegemoet aan de stijgende vraag naar alcoholvrije en alcoholarme wijn. Moet je nog rijden, zwanger zijn of gebruik je veel medicijnen zoals mijn moeder, dan kan dat best een uitkomst zijn. Er is tegenwoordig zelfs een website voor alcoholvrije wijn (TijdvoorAlcoholvrij.nl).
De wijn van Torres, maar dat geldt vast ook voor de meeste andere alcoholvrije wijnen, gaat het wel degelijk om wijn. Volgens de officiële definitie moet het bij wijn namelijk om vergist druivensap gaan. En dat is hier het geval. De alcohol is er na de vergisting uitgehaald. Echte wijn dus, van echte wijndruiven, in dit geval de muscat (i.c. de moscatel de Alejandria). Veel fruit (druivig, maar ook rijpe perzik) en bloesems, heel aromatisch en met een voor velen aangenaam mild zoetje. Schenk ‘m wel gekoeld op ca. 7-8 graden.

'Bite'
En is dat dan lekker? Volgens mijn moeder wel. En daarmee was mijn doel bereikt. Een wijn voor haar vinden met weinig alcohol die ze lekker vindt. Ze houdt wel van die bloemige muscat. Persoonlijk vond ik ‘m wel tegenvallen. De Natureo is onmiskenbaar van wijndruiven gemaakt en je haalt de kenmerken van muscat er ook wel uit. Maar ik mis toch een beetje de kracht en ‘bite’ die (wat) alcohol toevoegt. Ik kan me niet aan de indruk onttrekken dat ik dure druivensap zat te drinken. Beter dan Amé, maar toch. Toch een veelbelovend initiatief en ik heb zomaar het idee dat we de komende tijd veel meer alcoholvrije en –arme wijnen gaan zien.

Proost! Neem er nog maar eentje extra, dat kan nu…