CHAMPAGNE ON THE ROCKS ... ZIJN ZE GEK GEWORDEN...!?

Auw, da's schrikken...! Na al die mooie champagnes die ik hieronder heb besproken, komt Moët & Chandon nu met iets nieuws: champagne on the rocks! Ja, u leest het goed: champagne met ijsblokjes. Zijn ze gek geworden bij Moët & Chandon? Of wordt het een trend?

IJschampagne
Een collega van me komt net enthousiast terug van Saint Tropez. Hij is niet zo dol op champagne, maar meldt me vrolijk dat hij de hele tijd champagne heeft gedronken. Champagne in een groot glas ... vol mèt ijsblokjes.
Moët & Chandon heeft dus deze week de Ice Impérial gelanceerd. En mijn collega heeft die nu al in Saint Tropez gedronken. Champagne die speciaal geblend is om over ijsblokjes te gieten. Hij wordt gebotteld in een spierwitte fles. De wijn is van gelijke delen chardonnay, pinot noir en pinot meunier en heeft tropische tonen van mango en guave, zoete specerijen, drop, rood fruit en pepermunt. Waar was de importeur nou afgelopen maandag tijdens Sterrenwijn? Ik heb geen Ice Impérial gezien!

Noviteit
Slim drankje en zeker een noviteit te noemen voor het segment. We hebben recent de trend naar meer brut nature champagnes (strakdroge champagne zonder toevoeging van suiker, de dosage). Maar dit is van een heel andere orde. Slobbert lekker weg als het heet is aan het strand. En ach, als de wijn op is, wordt ie zo weer bijgevuld door de attente bediening.
De champagne zal vermoedelijk alleen verkocht gaan worden in 's werelds exclusiefste strandresorts, zoals in Saint Tropez, Los Angeles en Cabo San Lucas. Ook slim. Gaat dé zomerhit van 2010 worden onder degenen voor wie Prosecco te goedkoop is...

VINISSIMA ONTKURKT: PROEFNOTITIES VAN 25 CHAMPAGNES (STERRENWIJN – 28 JUNI 2010)

Afgelopen maandag was er STERRENWIJN, de champagneproeverij voor professionals van wijnmagazine Perswijn. Rond de 75 wijnen stonden er die middag. Ik heb er welgeteld 57 geproefd!
Soms was het voor mij herproeven van oude bekenden, stille liefdes of flesjes die altijd een woeste aantrekkingskracht op me hebben. Maar ook voor mij als champagnegek was er gelukkig tussen de bekende huizen en wijnen (vertegenwoordigd waren: Ayala, Billecart-Salmon, Bollinger, De Venoge, Dom Pérignon, Gosset, Krug, Moët & Chandon, Philipponnat, Pol Roger, Ruinart, Vranken Pommery en Veuve Clicquot) ook weer allerlei nieuws en voor mij onbekends te ontdekken. Zoals de krachtige Benard-Pitois, de opvallende verschijning van Armand de Brignac, de pinot noir-gedomineerde wijnen van Delot Père & Fils, de goedgemaakte Jean-Yves de Carlini, de droge grand cru-wijnen van Lancelot-Pienne, Le Brun-Servenay die geen ‘malo’ toepast en de topcoöperatie Mailly Grand Cru. Teveel om op te noemen en te bespreken. Waar te beginnen bij deze overdaad aan bruissends in het glas…!? Ik beperkt me daarom hier en nu tot mijn nieuwe ontdekkingen, in democratisch-alfabetische volgorde.

Armand de Brignac
“Elke fles Armand de Brignac wordt volledig met de hand gemaakt door wijnmaker Jean-Jacques Cattier en zijn staff van 8 personen,” weet de informatiesheet ons te vertellen. Het huis is volledig in handen van de familie Cattier, die wijn verbouwt sinds 1763 en onder die naam sinds 1911 ook champagne verkoopt. Cattier heeft in 2007 Armand de Brignac gelanceerd.
Wordt Armand de Brignac de nieuwe Cristal…? Armand de Brignac wordt gebotteld in onmiskenbaar opvallende flessen: een gouden fles voor de Brut Gold, een roségouden fles voor de rosé-variant en een zilveren fles voor de Blanc de Blancs! Kitsch of cool...? Vermoedelijk is deze bijzondere uitmonstering er de reden voor dat Amerikaanse celebreties er momenteel mee weglopen. Ze zochten een vervanger voor Roederer Cristal, dat ooit de favoriet was van bekende rappers. Cristal is nu verguisd en vervangen door de ‘Ace of Spades’, zoals de wijn door het logo met schoppenaas in de V.S. wel wordt genoemd. Wie op google kijkt, ziet Beyonce, hiphoppers Jay-Z en P-Diddy gewillig poseren met grote gouden magnums. (Wijnimport Azur & Provence)
De wijn die wij proefden, de Brut Gold in dat opvallende gouden jasje, bestaat voor 20% uit druiven van 2002, 20% uit 2003 en voor 60% van 2005. Een multi-vintage dus van 40% pinot noir, 40% chardonnay en 20% pinot meunier die minstens 36 maanden gerijpt heeft. De aan het einde van het proces toegevoegde reservewijn heeft 9 maanden op twee jaar oude Bourgogne-barriques gelegen. De Brut Gold Ace of Spades is in 2009 verrassend bekroond tot de allerbeste champagne tijdens een blindproeverij van Fine Champagne Magazine. De wijn heeft een rijpe bijzondere smaak, rijk, licht bloemig, brioche, romig en met een mineralige fraicheur. En de prijs…? De consumentenprijs voor de Brut Gold ligt rond de €300,-! Nog meer dan de Cristal dus.

Bénard-Pitois
Ween betrouwbaar huis in Mareuil-sur-ÿ dat krachtige wijnen maakt. Mij beviel vooral de Brut Réserve Premier Cru erg, ondanks de wat hoge dosage (ca. 11-12 gram suiker per liter). Je proeft het er nauwelijks aan af en het geeft de wijn een aangename rondheid. Een verrassende wijn, vol met rijp fruit en mooie gisttonen. Van 80% pinot noir en 20% chardonnay, de laatste op barriques gevinifieerd! Ook de Gourmandine Demi Sec Premier Cru heeft een mooie balans, een aangenaam zoetje en is fris en zuiver. Bij de rosé-variant overheerst naar mijn smaak het hout te zeer. (Wijnimport Azur & Provence)

Jean-Yves de Carlini
Jean-Yves de Carlini (importeur: La Champenoise) is een relatief onbekend huis, maar wat mij betreft verrassend. Het huis bestaat sinds 1955 en bezit 6,5ha rond Verzenay. De wijnen zijn goed gemaakt en vol. Hun Extra Brut bestaat voor 75% uit pinot noir en voor 25% uit chardonnay. Mooie gerijpte notige stijl, zuiver, droog en met een fris groen appeltje. Ik kende toevallig al hun Cuvée de la Montgolfière. Ik kreeg deze Blanc des Noirs van 100% pinot noir eens cadeau. Mooie krachtige wijn, droog met gerijpte stijl, van grand cru-wijngaarden. Opvallend etiket met een ballon erop. Kom ik bij de opening van een nieuwe wijnzaak en vraagt een schichtige klant aan de eigenaar of hij misschien een wijn heeft met iets van ballonvaart erop…!? Nee. Maar ìk herinnerde me ineens dat ik nog een lege champagnefles omgekeerd in m’n koeler had staan. Hij is ’s avonds langsgekomen om de fles op te halen en ik heb nog nooit iemand zo blij gemaakt met een lege fles! De man bleek alles over ballonvaart te verzamelen. Grappig.

Lancelot-Pienne
Kleine producent te Cramant die al sinds 1870 bestaat. Het huis bezit alleen grand cru-wijngaarden. Het huis draagt de naam Lancelot, een van de ridders van de Ronde Tafel en rechterhand van Koning Arthur. Hun cuvée prestige heet daarom ook ‘Cuvée de la Table Ronde’. Alle geproefde wijnen zijn Blanc de Blancs. Geen wonder als je standplaats Cramant is. (importeur: J. Bart)
De Grand Cru Blanc de Blancs heeft een lichte en fruitige neus, maar een gerijpte notige krachtige stijl. Het is een lekkere frisse wijn die drie jaar gerijpt heeft met een dosage van 7,5 gram suiker per liter. De twee prestige-cuvées (de Grand Cru Blanc de Blancs Cuvée de la Table Ronde en de Grand Cru Blanc de Blancs Millésimé Cuvée Marie Lancelot 2005) lijken een stoere mannelijke versie en een elegante vrouwelijke versie te vertolken. Beide wijnen hebben een redelijk lage dosage (7 gram) en hebben drie jaar gerijpt. De eerste wijn is krachtig, droog, gistachtig, fijne beetje prikkelende mousse, met tonen van granny smith, peer en hazelnoot. Marie Lancelot toont zich bleekgeel, elegant, met fijne mousse. Ook hier gist en granny smith. De wijn oogt wat frivoler en ondanks dezelfde dosage nog droger. Mooie wijn!

Le Brun-Servenay
Een récoltant-manipulant die sinds 1933 bestaat en gelegen is in Avize, in het hart van de Côte des Blancs. Het is dan ook niet vreemd dat de champagnes van dit huis grotendeels op basis van chardonnay zijn gemaakt. De wijngaarden zijn verspreid over een drietal grand cru-dorpen: Avize, Cramant en oger.Wijnmaker Patrick Le Brun gebruikt geen ‘malo’, dus geen malolactische fermentatie waarbij appelzuur in het zachtere melkzuur wordt omgezet. Het geeft de wijnen wat frissere zuren en soms een tikje appelaroma. “Appelfris” zou je de wijnen ook kunnen noemen. (importeur: La Champenoise)
De geproefde wijnen zijn allemaal redelijk droog en hebben een dosage van 8,5 gram. Bij de Cuvée Réserve Brut (van 50% chardonnay, 25% pinot noir en 25% pinot meunier) overheerst fris citrus. De Cuvée Sélection Grand Cru (Blanc de Blancs) is netjes, strak, fruitig en droog en met schuimende mousse. Echt een wijn die je mond schoonspoelt. Hier proef je duidelijk het appelige. De bleekroze Cuvée Rosé van 86% chardonnay, aangevuld met 7% pinot noir en 7% pinot meunier valt me wat tegen. Droog, maar met prikkende mousse en weinig fruit. Er wordt krachtig afgesloten met de Cuvée Chardonnay Millésime 1999. een blanc de blancs met 8 gram dosage van oude stokken. Frisse droge wijn, gistachtig met hazelnoot. Gerijpte stijl met overduilijke honingtonen. Daar moet je van houden, maar het is wel een mooie vineuze wijn.

Mailly Grand Cru
Mailly is een coöperatie en een van de beste van Frankrijk! In 1929 werd Mailly Grand Cru opgericht. De oprichters wilden gemeenschappelijk druiven en/of most aanbieden aan de grote huizen. Die boycotten hen en zo moesten ze zelf wel champagne produceren. Momenteel zijn er 77 leden. Het huis wordt goed geleid, met blik op de toekomst. Hun Cuvée Les Échansons is vermeldenswaardig. De échanson was vroeger de sommelier van de koning. De wijngaarden liggen in de bakermat van de pinot noir. De klassieke samenstelling van de wijnen van Mailly Grand Cru is dan ook 75% pinot noir en 25% chardonnay. Er wordt geen pinot meunier gebruikt. Ik kende Mailly nog niet, maar de wijnen hebben me aangenaam verrast.
De Brut Réserve is licht, droog, en zuiver. Een goed gemaakte aangename instapper met een dosage van 8 à 10 gram die 3 jaar gerijpt heeft. De zalmkleurige brut Rosé heeft een krachtige mousse en is van mooie rijpe druiven. Het merendeel is pinot noir. De 10% chardonnay zorgen voor wat extra strakheid in de wijn. Lekker als aperitief of bij desserts met bosvruchtjes. De “Cuvée L’Air 2005” geeft ondanks de kracht toch heel mooi het thema ‘L’Air’ (lucht) weer. De wijn is droog (dosage 6-8 gram suiker), krachtig, zuiver, gistachtig en heel verkwikkend. Hier wordt de standaardsamenstelling van 75% pinot noir en 25% chardonnay gebruikt. De 2005 die wij proefden is begin 2010 gedegorgeerd, maar momenteel ligt driekwart van de partij nog sur latte en komt dus na meer dan vijf jaar rijping pas op de markt.De “Cuvée L’intemporelle 2005” heeft een lage dosage van 6 gram en is van 60% pinot noir en 40% chardonnay. Een heerlijke wijn met een fijne mousse, die fruitig, zacht, licht, elegant, zuiver en verkwikkend is. Tenslotte de “Cuvée Les Echansons 1999”: de topcuvée van Mailly. Van 75% pinot noir en 25% chardonnay. Mooie mousse, zeer krachtig, droog, notig, appel, mooie zuren in de afdronk. Een bijna ‘mannelijke’ champagne, waarmee gedoeld wordt op de krachtig aroma’s. Zeker geen aperitiefwijn dus en een prachtige afsluiter van het uitgebreide assortiment van Mailly.

Al met al een prachtige proeverij. En de aansluitende zege van het Nederlands elftal maakte de dag helemaal tot een feest. Santé en bruissende groet!

STERRENWIJN - FOTO-IMPRESSIE PROEVERIJ 28 JUNI 2010

Op 28 juni 2010 vond in een zonovergoten Utrecht de champagneproeverij STERRENWIJN plaats. Hier alvast een kleine foto-impressie. Een uitgebreider verslag van het evenement en de geproefde wijnen volgt.

STERRENWIJN OP DE DAG VAN DE GEBOORTE VAN CHAMPAGNE!

28 juni 1682 schijnt de dag te zijn waarop Dom Pérignon de champagne ontdekte! De Benediktijnermonnik van het klooster te Hautvillers ontdekte toen hoe je de belletjes in wijn kon 'vasthouden' (de tweede gisting op fles ofwel de 'méthode champenoise' c.q. de 'méthode traditionelle') en riep tegen de andere monnikken: "Kom kijken broeders, ik heb sterren in mijn glas!

Engelse uitvinding...
Dom Pérignon wordt overigens weliswaar de ontdekking van champagne toegedicht, maar in werkelijkheid waren het vermoedelijk de Engelsen (!) die het proces ontdekten. Al in 1662 bracht de Engelsman Christoph Merret verslag uit aan de Royal Society over het verkrijgen van mousserende wijn door toevoeging van suiker aan stille wijn waardoor er een tweede gisting optreedt. Dom Pérignon begon pas in 1668 met het op fles trekken van wijn in de abdij van Hautvillers. Dit is dus zes jaar later.
Het succes kwam pas echt toen er voldoende stevige wijnflessen konden worden gemaakt om de druk binnen de fles tijdens de tweede gisting (6 bar, dat is circa 3x de druk van een autoband!) aan te kunnen. Opmerkelijk is dat deze fles ook ontwikkeld is in Engeland.

Ontploffingen
Wel heeft de Franse monnik aan de wieg gestaan van aardig wat verbeteringen van 's werelds bekendste mousserende wijn. In zijn tijd was de fermentatie van de wijn in de fles, die de mousse in de wijn veroorzaakt, een enorm probleem voor de wijnbouwers. Wanneer het koudere weer arriveerde in de herfst, stopte het gistingsproces soms, nog voordat alle gistende suiker in de wijn in alcohol was omgezet. Als deze wijn in dit stadium werd gebotteld, werd het letterlijk een tijdbom. Wanneer het weer in de lente warmer werd, begon de nog aanwezige gist weer te werken en begon het kooldioxide te produceren, dat op zijn minst de kurk uit de fles perste, en dikwijls de fles deed ontploffen.Dit kon een kettingreactie veroorzaken in nabije flessen. Het betekende een gevaar voor werknemers en ook werd als gevolg soms een heel jaar wijnproductie vernietigd.

Dom Perignon trachtte deze onvolkomen vergisting te voorkomen en voerde een aantal verbeteringen in, die heden ten dage nog steeds in de Champagne in gebruik zijn, zoals het uitgebreid assembleren van verschillende wijnen (verschillende druivenrassen, verschillende jaargangen, verschillende percelen).

Sterrenwijn
Uitgerekend op deze dag van de vermeende geboorte van champagne, 28 juni - toeval of niet? - organiseert wijnmagazine Perswijn ""Sterrenwijn", een uitgebreide champagneproeverij voor professionals. VINISSIMA is vanmiddag natuurlijk aanwezig. Later meer ...

Rariteiten in het glas: pecorino, Sekt uit Sachsen en een witte Zwitser (Johannisberg uit Valais)

Dit weekend was het tijd voor wat bijzondere of ongebruikelijke wijnen.

Eerst had ik een Italiaanse wijn van het tamelijk onbekende druifje ‘pecorino’ in m’n glas. Niet te verwarren dus met de gelijknamige schapenkaas. Zelfs Jancis Robinson zet er in haar wijnbijbel niet veel meer over in dan dat het druifje voorkomt in de Marche en Abruzze en stevig, mineralig en droog is. De 2009 IGT Terre di Chieti, "Unico", Tenuta Ulisse is fris, vol, mineralig en met een aangenaam bittertje.

Eine Rarität – Weine aus Sachsen
Daarna was het tijd voor een bijzonder aperitief: een Elbtal-Sekt uit het Duitse Sachsen. Wijn uit Sachsen? Ja dat kan. Sachsen is met 0,2% aandeel het kleinste van de Duitse ‘Anbaugebiete’. De kans dat je een wijn uit Sachsen tegenkomt is dus relatief klein. Vandaar het motto: “Eine Rarität – Weine aus Sachsen”. Maar vergis je niet: er vindt al sinds 850 jaar (1161) wijnbouw plaats! 2011 wordt dus een jubileumjaar.
De 55 km lange ‘Weinstraße’ gaat van Pirna via Dresden, Radebeul en Meißen naar de idyllische wijndorpjes rond Diesbar-Seußlitz. De voornamelijk witte wijnen uit het gebied langs de rivier Elbe zijn karaktervol, fruitig, droog en met hoge zuurgraad. De druivenrassen Rivaner (= Müller-Thurgau), Riesling, Weißburgunder (= pinot blanc), Grauburgunder (= pinot gris) en de Roter Traminer komen het meeste voor, maar typerende rassen voor de streek zijn vooral Kerner, Scheurebe, Traminer en Elbling.

Elbtal-Sekt “August der Starke“
Ik proefde van het Sächsische Staatsweingut Schloß Wackerbarth de instap-Sekt “August der Starke - trocken”. In dit barokkasteel wordt deze mooie elegante mousserende wijn gemaakt volgens de méthode traditionelle. Schloß Wackerbarth was de eerste in Sachsen die Sekt maakte. De wijn is fris met een mooie fijne mousse en een klein aangenaam fruitig zoetje, is bijna lichtvoetig en zeer zuiver. In de blend vinden we Kerner, Riesling en Weißburgunder terug. Ondanks de aanduiding ‘trocken’ heeft de wijn 23,4 gram/liter ‘Restsüße’. In de Champagne zou deze dosage al demi-sec zijn! Maar dat proef je er nauwelijks aan af. De wijn is prima in balans en komt toch redelijk droog over. Bijzonderheid: de remuage van de flessen geschiedt nog met de hand.

Johannisberg = Sylvaner
En bij de laatste asperges van dit seizoen trokken we een witte Zwitser open: 2009 AOC Valais, Johannisberg, "Culinarius". De Sylvaner wordt in Valais Johannisberg genoemd. De wijn is aromatisch, fruitig, bloemig en heeft zelfs wat honingtonen. Het etiket geeft al aan waarbij de wijn zich graag laat inzetten: asperge. Dus dat hebben we maar gedaan en dat combineerde prima.

Al met al weer een boeiend wijnweekend…

Waarom CAVA …?

Afgelopen woensdag was de grote cava-overzichtsproeverij van Vinos de España. Voor mij als champagneliefhebber een uitgelezen manier om in één klap in een paar uurtjes een prima indruk te krijgen van deze bubbeltjeswijn. Op zoek naar antwoord op de vraag: Waarom cava?

Zest-factor
Laat ik maar meteen met de deur in huis vallen door te zeggen dat ik aangenaam verrast ben door wat ik gisteren proefde. Ik drink – zeker in relatie tot de gemiddelde Nederlander – veel en vaak champagne, mijn lievelingswijn. Waarom? Crispy, elegant, mooie zuren, verkwikkend. Een wijn waar ik blij van wordt. Ik doe het niet puur voor de belletjes. “Champagne gives me zest,” zei Brigitte Bardot eens. Nou, zoiets dus. Ik drink weinig andere mousserende wijnen. Af en toe een prosecco(tje), maar dat doet heel Nederland tegenwoordig. Ik ken mooie crémants, lekkere Vonkelwijnen, volle bubbels uit Franciacorta. Cava? Dat drink ik zelf minder. Ten onrechte? Wellicht kom er verandering in, maar de echte ‘zest-factor’ heb ik alleen bij champagne.

C Λ V Λ met X-factor?
Waarin onderscheidt cava zich nu echt van andere mousserende wijnen? Waarom zou je cava drinken? Is het vooral een ‘voordelige feestwijn’, of is er meer? Dat was hèt discussiepunt aan het einde van het cavadiner. Om het met wijnjournalist René van Heusden in marketingtermen te gieten: wat is de Unique Selling Point van cava?
Even wat snelle feiten over ’s werelds meest verkochte mousserende wijn. José Raventós van het huis Codorniu produceerde in 1872 de eerste cava. De wijn kan uit heel Spanje komen, maar is vooral een Catalaans ding (95% komt uit Penedès). Cava betekent ‘kelder’ en wordt op dezelfde manier gemaakt als champagne, dus met een tweede gisting op fles (de méthode traditionelle). Hierdoor krijgt de wijn vaak iets gistachtigs en meer complexiteit. Cava gebruikt eigen rassen, met name de witte xarel-lo (voor body en zuren), parellada (voor zachtheid en finesse) en macabeo (voor fruitigheid), soms de rode trepat, monastrell of garnacha. Daarnaast sinds 1986 ook chardonnay en pinot noir. Cava Reserva ligt minstens 15 maanden ‘sur lie’, Cava Gran Reserva minstens 30 maanden. Het klimaat in Spanje is anders dan in de Champagne, warmer. Hierdoor heeft de wijn minder aciditeit en is wat rijper (en heeft dus meer natuurlijk zoet). Voor veel Nederlanders wellicht aangenaam, omdat ze sowieso niet zo houden van strakdroge champagne met hoge zuurgraad. Maar … wat is de X-factor van cava…?

Trend
Wat mij tijdens de snelle maar intensieve kennismaking vooral opviel was dat veel producenten momenteel een ‘brut nature’ (0-3 gram suiker per liter) aanbieden. Strakdroog en minder fruitig dan een brut. Een trend kennelijk die ik ook in de Champagne signaleerde.
Rosé wordt alleen via de saignée-methode (na kneuzen en schilweking laten aflopen van roséwijn) gemaakt en dus van rode rassen (monastrell, garnacha, trepat en pinot noir). Bijzonder, want rosé-champagne mag je ook van witte wijn maken (al dan niet van witte druiven en/of van meteen geperste rode) en aan het einde een scheutje stille rode wijn toevoegen.
Tegenwoordig worden meer en meer de ‘champagnerassen’ chardonnay en pinot noir gebruikt. Het trekt de wijn meer naar het smaaktype van champagne toe. Je kunt erover twisten of dat wel of niet wenselijk is. Leuke discussie daarover gehad. Ik geef toe dat het afbreuk doet aan de eigenheid van cava. Maar ik heb ook gemerkt dat ik een aandeel chardonnay lekker(der) vind. Dat komt wellicht omdat – terecht of niet – champagne mijn referentie en uitgangspunt blijft en de smaak dan voor mij ’herkenbaarder’ is.

Favorieten
Mijn favorieten waren:
• Gramona & Cellers d’Arboc, cava ‘Mas Geroni’ brut van xarel-lo, macabeo en parellada. Veel smaak, toasted, 10 gram suiker/liter, prima basiswijn met zeer goede prijs-kwaliteitverhouding.
• Gramona & Cellers d’Arboc, Reserva Argent brut 2005 van chardonnay. Gewoon lekker, fris, gistig, 10 gram suiker/liter.
• Castillo Perelada, cava Gran Claustro, brut nature 2006 van 50% chardonnay, 30% xarel-lo en 20% parellada. 24 maanden gerijpt, zuiver, vol en droog met goede balans.
• Eduald Massana Noya, brut nature Mil-leni Ecológico. Prima evenwichtige biowijn van macabeo, xarel-lo en chardonnay die 48 maanden rijpte.
• Antonio Mascaró, cava gran reserva extra brut 2002 van 50% parellada, 35% macabeo en 15% chardonnay. 7 jaar gerijpt, mooi ontwikkeld, strakdroog.
• Joan Raventós Rosell, Gradiva van pinot noir, chardonnay, macabeo en parellada. Fris, elegant, mooie mousse, krachtig.
• Naveran, Odisea van chardonnay en parellada. Crispy met goede balans.
• Naveran, Perles Roses van 100% pinot noir. Mooie krachtrige rosé met 8,5 gram suiker.
• Bodegas Parato, cava Ekias | Terns, brut nature gran reserva van macabeo, xarel-lo en parellada waarvan 40% xarel-lo 5 maanden gevinifieerd is op Amerikaans eiken.

1-0
Na een uitgebreide overzichtsproeverij en mooi diner met cavas heb ik een prima indruk van wat cava kan bieden. Aangename wijnen, voldoende diepgang en afwisseling, goede prijs-kwaliteitverhouding. Je moet het niet willen vergelijken met champagne, maar zeker ook niet met prosecco. Een wijn dus die op zichzelf staat?
“C Λ V Λ, from the land to the heart” is het motto van de cava-promotors. Maar dat beantwoordt nog steeds niet de brandende vraag: Waarom cava? Ach, misschien moet u het ook gewoon zelf proeven. Terwijl Spanje woensdag jl. op het WK onverwacht met 0-1 verloor van Zwitserland, was het wat mij betreft 1-0 voor cava. Tegen wie? Dat mag u zelf bepalen…

Overigens: vergeet u niet om de bubbelpetitie van Hubrecht Duijker en ByTheGrape te ondertekenen…!? Zie http://petities.nl/petitie/ondersteun-de-bubbelpetitie

[Dit artikel is eerder gepubliceerd als "BTG Angel"-column voor www.ByTheGrape.nl]

Ondersteun de bubbeltax-petitie tegen extra accijns op champagne en prosecco

Hubrecht Duijker riep onlangs op tegen afschaffing van de zogenaamde ‘bubbeltax’ in zijn column op de site van ByTheGrape. Wijnen mèt belletjes worden namelijk veel zwaarder belast dan wijnen zònder. Voor een gewone stille wijn moet per hectoliter €70,56 worden betaald. Maar voor mousserende wijn stijgt dat tarief naar €240,58. Dat is meer dan drie keer zoveel! Ook u kunt nu hun petitie ondertekenen…!

Duijker en velen met hem vragen zich nu af waarom het drinken van mousserende wijnen tegenwoordig nog steeds wordt bestraft. De regel dateert van generaties geleden, toen champagne vrijwel de enige sprankelwijn was. De staat wilde luxe toen kennelijk extra belasten, waarschijnlijk omdat champagne destijds alleen door zeer welgestelden werd gedronken. Het is nu tijd om deze ongelijkheid op te heffen en de tax gelijk te trekken met die van stille wijn. Bubbelwijnen zijn volstrekt gedemocratiseerd en er is niets elitairs meer aan bijvoorbeeld Prosecco. Want ja, ook die wijn wordt door deze belastingmaatregel getroffen! Evenals cava, Sekt, Vonkelwijn, crémants en andere mousserende wijnen.

“In supermarkten kun je voor circa vijf euro een goede Prosecco kopen en onder de tien euro bijvoorbeeld een lekkere Crémant de Bourgogne. Het wordt daarom tijd om de discriminatieaccijns te beëindigen. (…) Schuimwijn is niet meer exclusief noch elitair en evenmin een luxeproduct,” stelt Duijker terecht vast.

Duijker en ByTheGrape hebben nu de handen ineen geslagen en zijn een (digitale) petitie gestart. Als er genoeg digitale handtekeningen zijn, wordt de petitie aangeboeden aan de Tweede Kamer. Steun daarom de petitie, en zorg dat de extra accijns op mousserende wijnen wordt afgeschaft!

Ga naar http://www.bubbelpetitie.nl en zet uw digitale handtekening...!

Wijnpoll … nek-aan-nekrace

De uitslag van mijn kleine wijnverkiezingspoll is bekend. Evenals gisteravond tijdens de landelijke verkiezingen was ook deze wijnverkiezing een nek-aan-nekrace. In dit geval met drie winnaars (ex aequo 33%): soepel rood, karaktervol rood en sprankelend.
Kunnen we hieruit iets aflezen? In elk geval dat wijnliefhebbers niet helemaal de landelijke verkiezingstrend volgen. En dat de volgende opties door mijn twitter-volgers niet zo favoriet zijn: Zoet wit, niet te moeilijk. | Oranje! Aperol met prosecco dus. | Ik zweef nog. Doe mij maar rosé! | Ik hou van uitgesproken wit. | Pisang Ambon, lekker groen. | Ik ben voor duurzaam, dus liefst bio! | Alcohol!? Ik prefereer Château Aqua.

En nu afwachten welk kabinet we krijgen. En of het nieuwe kabinet gevoelig is voor de bubbeltaxpetitie…

Santé. Ik hou het op sprankelend!

VINISSIMA’S CHAMPAGNEWEETJES, DEEL 5: LEES OVER TYPE PRODUCENT, MERKWIJNEN EN STIJL VAN HET HUIS

Wist u dat …

 je op het etiket het type producent kunt herkennen? Op het etiket staat een nummer met twee letters ervoor. Deze geven aan wie de wijn heeft gebotteld. Elke bottelaar heeft zijn eigen kenteken:
R.M. = récoltant-manipulant = individuele wijnboer die ook zijn eigen wijn maakt in zijn eigen kelders;
N.M. = négociant-manipulant = champagnehuis/handelshuis dat geen of nauwelijks eigen wijngaarden heeft en vaak druiven koopt van wijnboeren die onder langdurig contract staan;
C.M. = coopérative-manipulant = coöperatie van wijnboeren (verwerkt de door de aangesloten leden aangeleverde druiven tot een door de coöperatie vervaardigde champagne; soms kan de coöperatie bepaalde onderdelen van het proces uitvoeren – b.v. assembleren en op fles bewaren - en de wijnboer bepaalt aan het einde zijn eigen dosage en bottelt zelf en onder eigen naam;
in het laatste geval wordt ook wel met de afkorting R.C. (récoltant-coopérateur) gewerkt = het lid van de coöperatie krijgt zijn - door de coöperatie gebottelde wijn - terug voor eigen verkoop;
M.A. = marque d’acheteur = merknaam die niet van producent is (b.v. ‘huismerk’ van een supermarktketen of hotel).
Ongebruikelijkere afkortingen zijn: CM (= coopérative de manipulation: een genootschap van wijnboeren dat van de druiven van zijn leden in eigen kelder champagne maakt en laat rijpen), SR (= société de récoltants: een vereniging van onafhankelijke wijnboeren die van de oogst van haar leden champagne maakt en bottelt) en ND (= négociant-distributeur: een wijnhandelaar of handelsmaatschappij die gebottelde champagne koopt en van etiketten voorziet).
 champagne volgens een recente inventarisatie door het Comité Interprofessionnel des Vins de Champagne (CIVC) aangeboden wordt onder niet minder dan 10.832 verschillende merken? Daarvan worden er 6.824 gevoerd door de individuele producenten (R.M.), 1.347 door handelshuizen (N.M.), 244 door coöperaties (C.M.) en de resterende 2.417 merken in de categorie buyers-own-brands (M.A.) vallen.
 champagne meer een merkwijn dan een ‘vin de terroir’ is? De stijl van het champagnehuis is bepalend voor het karakter van de wijn. De specifieke eigen stijl van het huis komt het beste tot uiting in de ‘brut sans année’ (zeg maar de ‘instapper’ zonder jaartal). Deze wijn geeft de keuzes en de visie van de wijnmaker het beste weer. Welke dosage (zoetheid) past hij toe? Wil hij een frisse fruitige wijn of juist een gerijpte krachtige stijl? Wordt er op hout vergist? Hoe lang laat hij zijn wijnen in de kelders rijpen? Bij welke gelegenheden moet zijn champagne passen? Wil hij een brede doelgroep aanspreken met een wat lichtere stijl of moet de wijn serieuze en gastronomische kwaliteiten hebben? Al die aspecten bepalen zijn keuzes. Zo heeft Billecart-Salmon een lichte elegante stijl, Gosset eerder een krachtige stijl. Bollinger is vol en vineus, mede omdat er (deels) op eiken vaten vergist wordt. Moët & Chandon heeft een betrekkelijk neutrale smaak. De dosage (en daarmee de zoetheid) van de grotere huizen als Veuve Clicquot, Moët & Chandon, De Castellane etc. ligt vaak een stuk hoger en de smaak is wat minder uitgesproken. Dat maakt deze wijnen geschikt(er) voor recepties en maakt ze geliefd bij het brede publiek. De stijl van kleinschaligere tophuizen als Krug, Salon, maar ook Bollinger, Charles Heidsieck, Jacquesson etc. is meer naar de strakdroge kant en de smaak is uitgesprokener. De dosage ligt hier vaak ook behoorlijk onder de 10 gram suiker per liter, daar waar de zoetheid van de toegankelijkere wijnen eerder tussen de 11 en 13 gram suiker per liter ligt. Het maximum voor brut is overigens 15 gram. Die paar gram verschil, dat lijkt een nuance, maar het verschil is duidelijk merkbaar.
E.e.a. is ook de reden dat er voor champagnemerken meer directe reclame wordt gemaakt. Maar ook sponsoring (Formule 1, de serie Absolutely Fabulous – “Let’s have a Bollie, darling!”-, James Bond etc.) en duidelijke positionering hebben hier hun plek. Minder leuk is het dan voor je merk, als dat enthousiast wordt opgepikt door rappers (Roederer Cristal) en je daarmee je reputatie ziet veranderen.
 champagne zo bijzonder is door een combinatie van de volgende elementen: het gebruik van nobele druivenrassen (chardonnay, pinot noir, pinot meunier), een koel klimaat (dat een langzame en fijne aroma-ontwikkeling garandeert en een hoge zuurgraad), een unieke bodem met veel kalk en krijt, een uniek bereidingsproces (de ‘méthode traditionelle’ met de tweede gisting op fles)?