Berberana Night: supermarktwijn bij topchef -

Een ambassadeur die zich laat verleiden om een feestje van een Spaanse supermarktwijn ‘op te leuken’!? Wow, dat zegt wel wat! In aanwezigheid van de Spaanse ambassadeur Juan Pratt y Coll vond op 9 september jl. ‘Berbarana Night’ plaats. Berberana Night is bedoeld om het Spaanse merk in Nederland nog meer bekendheid te geven en van een andere kant te laten zien.

United Wineries heeft besloten om de promotie van het Spaanse merk Berberana bij Melman Communications onder te brengen. Dat resulteerde in een mooie wijn-spijs avond in het Amstelveense restaurant Aan de Poel. Chefkok Stefan van Sprang had een mooi menu bedacht om de enkele wijnen van Berberana in het zonnetje te zetten, en dat is goed gelukt.

Grootste Spaanse wijnmerk
Berberana is in 1877 opgericht in Rioja Alta door Miguel Berberana en is momenteel een van Spanje’s meest beroemde wijnmerken. Sinds 2003 heeft het bedrijf al 99 internationale onderscheidingen gekregen.
Sinds de oprichting is de doelstelling het leveren van kwaliteitswijnen tegen een betaalbare prijs. Dat moet de gemiddelde Nederlander aanspreken! De originele Berberana wijnkelder ligt in het hartje van het Rioja Alta gebied. Maar in 1975 verhuisde het bedrijf naar Cenicero waar betere condities en omstandigheden bestonden om tegemoet te komen aan de groeiende vraag. Berberana is het grootste Spaanse wijnmerk in de Nederlandse supermarkt en is alleen verkrijgbaar bij Albert Heijn. Daar prijken prominent op ooghoogte enkele van hun wijnen op de schappen, in de betaalbare prijsklasse tussen €4,99 en €8,99. Berberana is een gigantische speler in de wijnmarkt. Het bedrijf produceert tientallen miljoenen flessen jaarlijks! Nederland is een belangrijke afzetmarkt, evenals Engeland, waar het het tweede Spaanse merk is.

El dragón de Berberana
Het logo van Berberana bevat een draak. De naam Dragon verwijst naar een oude legende over een draakje dat ooit de wijngaarden van het plaatsje Berberana bewaakte. Priester Mosén Berberana vond hem in de 11e eeuw in de klokkentoren van de kerk van Berberana. Hij nam het draakje onder zijn hoede en noemde hem ‘Drako’. Om dit te gedenken staat een draak op de Berberana Dragon wijnen.

Superwijn met topdiner
Betaalbare kwaliteit mag best gecombineerd worden met mooie gerechten, moeten de organisatoren van Berberana Night gedacht hebben. Vandaar dat naast de supermarktwijnen een mooi menu op ons stond te wachten. We werden op het zonovergoten terras verwelkomt met een cava brut Seleccion Oro van dochterbedrijf Marqués de Monistrol. Hierbij kregen we radijsjes en witlof met truffelcrème. Heerlijk, vooral die truffelcrème. Lekker dippen. Zo wil iedereen wel groente eten!

Aan tafel werden de volgende combinaties gereserveerd:
 Berberana pink dragon 2009 (€4,99; van tempranillo en garnacha) bij drie variaties met tonijn (tonijn met Bloody Mary, met soja-sjalotjes en met crispy venkel). Mooie combinatie en de stevige rosé hield zich goed overeind.
 Berberana red dragon 2008 (€4,99) bij zacht gegaarde Pata Negra met gepocheerd scharrelei en chorizocrème.
 Berberana crianza Carta de Oro 2007 (€5,99; tempranillo) bij gebraden wilde eend met bonbon van ganzenlever en chocolade, passievrucht en bospeen. Omdat het gerecht zoete elementen bevatte, paste de droge wijn hier niet optimaal bij de zoete bijgerechten, maar de eend was wel tevreden met de wijnkeuze.
 Berberana reserve Carta de Oro 2005 (€8,99; tempranillo) bij Schotse runderlende met Opperdoezer aardappel, krokante knoflook en ossenstaart. Serieuzere wijn die heel goed paste bij het mooie gerecht.

Eerlijk…? Ik heb lang geen Berberana meer gedronken. Maar Berberana Night toont aan dat het lekker combineren is met deze supermarktwijn.

¡Salud!

Drie nieuwe Sherry Educators in Nederland:
Ingrid Larmoyeur, Anda Schippers en Robèrt Verweij -

Nederland heeft er drie nieuwe Certified Sherry Educators® bij. Het zijn Ingrid Larmoyeur (wijnschrijver/wijnblogger bij Vinissima en wijndocent bij het Wijninstituut), Robèrt Verweij (tv-kok en vinoloog) en Anda Schippers (eindredacteur van Perswijn en columniste bij ByTheGrape).

Alledrie hebben afgelopen vrijdag het theoretische en proefexamen van de opleiding tot Sherry Educator gehaald. Hieraan ging een intensieve driedaagse opleiding vooraf. De 23 internationale deelnemers van de opleiding kwamen dit jaar uit Nederland, Duitsland, Denemarken, Engeland, Hongarije, Frankrijk, Spanje, China, Japan, Canada en de V.S. De sherryminnende deelnemers maakten kennis met alle aspecten van sherry. Er waren uitgebreide presentaties over de geschiedenis van sherry, sherry maken, de verschillende stijlen, droge sherry, oude sherry, het solerasysteem, sherry en tapas/spijs etc. Daarnaast werd een aantal bodegas bezocht (o.a. Viña La Canariera / Tio Pepe, Barbadillo, Grupo Estevez, Bodegas Tradicion) in Jerez de la Frontera, Sanlucar de Barramedo en El Puerto de Santa Maria.

De opleiding wordt elk jaar georganiseerd door het “Consejo Regulador de las D.O. JEREZ-XERES-SHERRY, Manzanilla de Sanlucar y Vinagre de Jerez”, zoals Raad van Toezicht voor sherry officieel heet. Aan het einde van de opleiding worden de deelnemers getest op hun kennis met een aantal multiple choice en open vragen en moeten zij zes wijnen herkennen.

Ambassadeurs de Vinos de Jerez
Sherry Educators zijn gecertificeerde vakmensen die op basis van hun kennis, ervaring en passie officiële sherrypresentaties mogen geven. Dat kan tijdens workshops voor restaurants, slijters, hotelscholen of andere educatieve gelegenheden. Afgelopen jaren werden onder andere Karel de Graaf, Irma Vos, Karel Klosse en Noële Ruitenberg benoemd tot Sherry Educators.
In een slotbijeenkomst werden afgelopen vrijdag de certificaten uitgereikt aan de kersverse Sherry Educators. Zij kunnen nu in hun functies als wijnhandelaren, wijnschrijvers en wijndocenten hun kennis over sherry doorgeven en de liefde en passie voor dit prachtige bijzondere product overdragen aan hun klanten, gasten en cursisten.

[Later meer...]

GEORGIË: WERELDKAMPIOEN VERGETEN DRUIFJES EN BAKERMAT VAN DE WIJN
521 gekke druifjes en qvevri-wijnen –

Maar liefst 521 inheemse druivenrassen kent Georgië! Naast alle internationale rassen die er tegenwoordig in de fles gaan. 521 inheemse rassen…! Een liefhebber van gekke bijzondere druifjes als ik moet dus wel naar een proeverij van Georgische wijnen gaan. Ik heb ooit wel eens wat Georgische wijnen geproefd, maar was daar matig van onder de indruk. Georgië schijnt in opkomst te zijn, dus wilde ik wel eens zien of dat terecht is. Afgelopen vrijdag 15 oktober was dus voor mij dé gelegenheid om naar het feestje op de Georgische ambassade te gaan.

Bakermat van de wijn
Georgië ligt aan de voet van de Kaukasus. Het voormalige lid van de Sovjet-Unie wordt algemeen beschouwd als de bakermat van de wijn. Millennia geleden – men vermoed al 5000 v.Chr.! - dronk men er al wijn. Wijn was er al vroeg onderdeel van de cultuur. Het land kent vijf wijnbouwzones: de subtropische zone aan de Zwarte Zee, Racha-Lechkhoemi in het Noorden, Imereti in het midden van het land, Kartli (meest ‘Europese’ gebied en producent voor mousserend en brandy) en het belangrijke gebied Kakheti in het Oosten (70% van de productie van wijn en brandy). Na het uiteenvallen van de Sovjet-Unie werden veel bedrijven in 1993-1995 geprivatiseerd. Dat heeft een ‘boost’ gegeven aan de wijnbouw in het land. In 2006 werden de grenzen voor export naar Rusland ineens gesloten. Sindsdien richt men zich meer en meer op westerse/internationale afzetmarkten.

521 gekke druifjes!
Georgië is wereldrecordhouder voor inheemse druivenrassen. Kent Italië 307 inheemse rassen die toegestaan zijn voor kwaliteitswijn, in Georgië zijn inmiddels 521 aparte rassen ampelografisch beschreven. Wow. Walhalla voor een liefhebber van gekke en bijzondere druivenrassen, zoals ik. Van die 521 worden zo’n 400 inmiddels in aparte kwekerijen tegen uitroeiing beschermd en zijn er meer dan dertig toegestaan voor commerciële wijnbouw. De bekendste witte rassen zijn: rkatseteli (spreek uit als “kat-sie-tee-lie”, het bekendste witte ras met veel zuren en in China bekend als Baiyu), kisi, mtsvane (spreek uit als “mits-waa-nee”), khikhvi (spreek uit als "kik-vie"), tsolikauri, tetra. En voor rood: saperavi (de bekendste rode druif met een hoge zuurgraad en veel kleurpigment), alexandrouli, mudzhuretuli, odzhaleshi en budeshuri.
Daarnaast worden natuurlijk ook de Franse rassen gebruikt, zoals chardonnay, cabernet sauvignon en merlot. De wijn moet per slot van rekening ook nog verkocht worden en export naar het Westen wordt steeds belangrijker. Producenten zwichten daardoor nog wel eens voor de internationaal bekende rassen. Begrijpelijk, maar ik vind het jammer. De kracht en meerwaarde, maar vooral ook de charme, ligt mijns inziens in de eigen(zinnige) rassen!
Al die druifjes bieden een boeiend en uitgebreid palet aan soorten wijn. Droog wit, halfdroog wit, ijswijn, droog rood, halfdroog en halfzoet rood, qvevri-wijnen (zie verderop), een enkele rosé en wat mousserends volgens de méthode traditionelle. De laatste wordt ook wel “Sjampanouri” genoemd. Laat de Champagne het maar niet horen! En tenslotte zijn landen als Armenië en Georgië ook bekend om hun uitstekende brandy. Ook hiervan konden we enkele mooie exemplaren proeven, ook oudere (van Sarajishvili).

Etiket: druif of gebied…?
Etiketten lezen van Georgische wijnen is voor een beginner best verwarrend. Soms staat het druivenras prominent op het etiket, de andere keer is dat het gebied. Druivenrassen die je op het etiket vindt zijn bijvoorbeeld voor wit rkatseteli, kisi, mtsvane, khikhvi, tsitska, en voor rood saperavi.
Gebiedsaanduidingen zijn bijvoorbeeld Mukuzani (krachtig rood van saperavi), Tsinandali (droog wit, meestal in de traditionele blend van 80% rkatseteli en 20% mtsvane), dorpje Manavi (droog wit van mtsvane), Akhasheni (halfdroog van saperavi in de Kakheti-regio), Gurdjaani (van rkatseteli en mtsvane), Tvishi (halfzoet wit van tsolikauri uit West-Georgië) en Kindzmarauli (voor halfzoet van saperavi in het beroemde Kakheti-gebied).

Qvevri: wijn onder de grond
Georgië kent zogenaamde qvevri-wijnen. Ik had van deze specialiteit nog nooit gehoord. Zelfs in Georgië zijn de wijnen een rariteit. Deze wijntraditie is zeker 1.000 jaar oud, maar wordt tegenwoordig nog slechts door enkele wijnproducenten in ere gehouden. Een qvevri (spreek uit als “kwee-rie”) is een ronde aardenwerken amfora. Ze verschillen in grootte en kunnen enkele honderden tot wel 3.000 liter bevatten. De amfora gaat de grond in! Handgeplukte druiven worden – bijvoorbeeld in het geval van producent Burkhard Schuchmann – dan drie à vier weken in de amfora vergist. Je zou dit kunnen beschouwen als een voorloper van de huidige temperatuurgecontroleerde stalen vergistingsvaten.
De rode druiven worden daarna gescheiden van de schilletjes en rijpen verder in barriques. De witte druiven ondergaan een geheel eigen rijpingsproces. Na de vergisting blijven ze namelijk in dezelfde aardenwerken amfora en wordt deze gesloten. De amfora blijft soms wel een half jaaronder de grond! Het resultaat is een donker goudgele wijn met notige en oxidatieve aroma’s die doet denken aan bijvoorbeeld sherry of savagnin uit de Jura (Arbois). Zeker bijzonder; of je ervan houdt is een kwestie van smaakvoorkeur.

Geproefd
Enkele voor mij opvallende wijnen:
• 2009 Kakhetian Royal van Kindzmarauli Marani. Van de witte rassen rkatsiteli, mtsvane en khikhvi. Donkergeel, bijna sherryachtig, zeer gastroniomisch.
• 2005 Kakhetian Royal van Kindzmarauli Marani. Rood van 80% saperavi en 20% budeshuri. Fruitig, zacht, jeugdige kleur.
• 2005 Saperavi, barrel select van Kindzmarauli Marani. Met 18 maanden nieuw Frans eiken, zachte tannines, mooi geïntegreerd hout en subtiel donker fruit.
• Bagratoni 2007 brut en reserve brut. Twee mousserende Georgiërs. De eerste van chinebuli, de tweede een wat krachtigere blend van chinebuli, tsitska en mtsvane. Beide volgens de méthode traditionelle en met een dosage van maar 6 gram/L.
• 2007 Tsolikouri van Teliani Valley. Mooie volle witte wijn van druifje tsolikouri, fris, aangenaam bittertje en subtielhout (2 jaar).
• 2006 Kisi van Vinoterra (van Duitser Burkhard Schuchmann). Ongefilterd, donker goudgeel, wilde gisten. Bijzondere wijn van druifje kisi. De wijn is droog, notig en met tonen van gedroogde abrikozen. Na 14 dagen vergisting in de qvevri heeft de wijn 6 maanden in de aardenwerken amfora gerijpt. Daarna nog 12 maanden rijping in gebruikte houten vaten.
• 2005 Saperavi van Vinoterra. Deze wijn vergistte 20 dagen in de qvevri en rijpte daarna 2 jaar in gebruikte houten vaten. Het levert een prachtige wijn op, donkerrood met zeer rijpe tannines.
• 2008 Mtsvane van Marani. Mooie frisse witte wijn met een bittettje en een aangenaam tropisch zoetje.
• 2008 Mtsvane-Kisi van Kondoli. Een lekkere frisse witte wijn met grapefruit en fijne mineraliteit.
• 2007 Rkatsiteli-Mtvane van Marani. Zuivere witte wijn met een aangenaam bittertje en grapefruit.
• 2005 Saperavi, AC Napareuli van Marani. Dik, vol, veel fruit, mooi hout (8 maanden Frans).
• 2005 Saperavi, AC Kvareli van Koncho & Co. Subtiele elegante wijn van een gebied tegen de Bergen aan. 12 maanden Kaukasisch eiken.
• 2007 Satrapezo Ice Wine Rkatsiteli. Een curiositeit, deze ijswijn. De enige producent die dat hier maakt. Mist mijns inziens wat zuren, maar mooi om te proeven!
• 2009 Saperavi, “Bihekli kvevri” van Vazit. Nog niet officieel gebotteld, maar nu al heerlijk. Diep paarsrood, ingetogen fruit.
• 2006 Saperavi, “Satrapezo kvevri” van marani. Mooie volle paarsrode wijn die één jaar in de qvevri heeft gerijpt en daarna nog barrique had. Subtiele toasting, jeugdige kleur, mooie structuur,potloodtonen, subtiel en met voldoende fraicheur. Mijn topper van de proeverij.

Georgië op de kaart!
De proeverij was een openbaring voor mij. De ontwikkeling in Georgië gaat snel. Er komen prachtige witte en rode wijnen vandaan en mooie brandy. Het land kent een serie boeiende inheemse druivenrassen en de wijnen worden steeds beter. Druifje saperavi heeft inmiddels mijn hart gestolen. De meeste wijnen die ik van saperavi proefde, waren van 2005. Best al oud, maar nu prachtig op dronk! Na vijf jaar barstensvol fruit, sappig, met mooie zachte tannines en een nog heel jeugdige paarsrode kleur. En de qvevri-wijnen zijn een interessante cultuurgeschiedkundige aanvulling op het uitgebreide assortiment van Georgië. Georgië is het zeker waard om te volgen.

Proost! Vakhtanguri!
Gaumardjos! (De zege is aan u!)

Klein experimentje: CHAMPAGNE VS. SAKE 酒 BIJ KREEFT:
Wat past beter? –

Kreeft … dat vraagt om champagne als begeleider, toch? Of kan het ook anders…?

Gisteren aten we kreeft. Lekker koken, halveren en dan even een paar minuten onder de gril met wat mooie olijfolie en knoflook. Kreeft en champagne, dat is altijd een goede combinatie, dus de Bollinger stond al koud.
Nou ben ik de laatste tijd wat meer geïnteresseerd geraakt in sake, de Japanse rijstwijn. En dan niet die goedkope die je warm uit kruikjes drinkt, maar kwaliteitssake. Die drink je gekoeld en uit een wijnglas.

Secyuu Jukusei sake
Ik kocht de “Secyuu Jukusei” sake van sakebrouwer Ginrei Gassan. (€17,99 bij Gall & Gall) van importeur Simon Hofstra / Sake Europe. Dit is een sake van het type Junmai Ginjo. ‘Junmai’ (純米) betekent dat er aan de sake geen extra alcohol is toegevoegd. De benaming ‘Ginjo’ (吟醸) geeft aan dat het om een premium sake gaat. Deze sake heeft 15,5% alcohol (en voor de kenners: met 42% polijsting). Het is een mooie elegante sake met een fijne zuurgraad. Zuiver, zacht en met ziltige tonen, maar ook wat anijs en bijna dropachtigs. Deze sake komt uit het gebied Yamagata in het noorden van Japan. Yamagata kent een groot aantal brouwerijen die bekend staan als producenten voor topsake. Een ervan is Gassan, genoemd naar de majestueuze berg Mount Gassan waar de brouwer zijn water vandaan haalt. Het geheim van de zachtheid van deze sake komt dan ook van de puurheid en mineraliteit van het water dat uit deze berg komt. Die staat bekend als een van Japans beste!

Champagne of sake…?
Terug naar de test. Wat is beter bij kreeft: champagne of sake? We proefden de kreeft eerst ‘naturel’. De champagne heeft teveel zuren en de elegante zachte sake wint hier duidelijk! Ook valt op dat de sake bijna geneigd is om naar de kreeft toe te trekken. Goede harmonie dus en 1-0 voor de sake. Maar we lieten het er niet bij zitten. We proefden de kreeft ook nog een keer met citroenmayonaise erbij. En ziedaar: de hogere zuurgraad van Bollinger won het hier duidelijk van de sake omdat de chamopagne beter aansloot bij de citroenzuren in de mayonaise. Stand champagne vs. sake dus uiteindelijk 1 – 1! Een interessante test.

Proost! Santé! Kampai!

WIJN & SOCIAL MEDIA
(deel 2) -
SOCIAL MEDIA BEGINT MET SOCIAL ME…
een persoonlijk verslag -

Vorige week heb ik op 2 symposia met wijnprofessionals gediscussieerd over het nut en het gebruik van Social Media. Interessant. Veel gehoorde opmerkingen: het is veel gezeur, en ik wil privé-zakelijk scheiden. Een persoonlijk verslag…

27 september j.l. organiseerde het Productschap Wijn voor wijnimporteurs en vakpers de 5e editie van het Symposium Wijn & Marketing. Drie dagen later was het de beurt aan de wijndocenten om bij te leren op de Nationale Wijndocentendag. Stond de eerste dag voor een deel in het teken van Social Media, op de docentendag was het eerder een gespreksonderwerp voor de pauzes.

Twitterscepsis
Ik ben zelf een jaar geleden gestart met Social Media. Op het symposium Wijn & Marketing 2009 was een lezing over nieuwe media en toen ik diezelfde week ook nog ‘ns een workshop Nieuwe Media kreeg, was ik benieuwd naar Twitter. Meer niet, aanvankelijk.

Ook ik was sceptisch. Is het wel nuttig? Wat doe je ermee? Kost het (te) veel tijd? Is het niet iets voor feestende en zuipende tieners of nerds? Wat twitter je dan zoal en wie interesseert dat!? Leest iemand echt wat je die black box instuurt!? Is het niet gewoon digitale egotripperij…?

@vinissima
Maar als je het niet probeert, weet je het ook niet. Op 3 oktober maakte ik een heus Twitter-account aan onder m’n bedrijfsnaam @vinissima. En begon ik m’n eerste voorzichtige stapjes.
Beetje rondkijken. Zoeken hoe je ‘tweets’ aanmaakt. Mensen, bedrijven, wijnmagazines gaan volgen. Kijken wie zij volgen en hen dan eventueel ook volgen. Heel langzaam krijg je ineens ook volgers, of ‘followers’ op z’n twitteriaans. Je krijgt ineens een reactie van iemand die je niet kent. Je antwoordt zelf op een tweet van iemand die je volgt (dat kan zelfs een bekendheid als Jancis Robinson of Obama zijn!). Je ontdekt wat RT betekent en ziet dat anderen sommige van je tweets doorsturen, ‘re-tweeten’ (RT). Je leert lange weblinks te verkorten via bit.ly. Je kunt snel een nieuwtje wereldkundig maken. Je legt snel contacten (en wie weet, volgt daar wellicht ook wat uit…).
Je merkt dat twitteren erg handig is met een smartphone en gaat toch maar een iPhone kopen. Je gaat op zoek naar de beste ‘ app’ voor Twitter on iPhone (voor mij is dat TwitBird Pro gebleken, maar velen zweren bij TweetDeck). Je ontdekt dat je foto’s kunt meesturen. Sterker nog: je maakt een foto met je iPhone en ‘upload’ die meteen naar je Twitter! Wow, handig! En je ziet ‘real-time’ verslagen vanuit symposia of proeverijen. Je bent erbij, zonder erbij te zijn! Last-but-not-least: je maakt nieuwe contacten!

Een jaar later…
Nu een jaar later, ben ik allang overtuigd van Twitter. Ik twitter regelmatig, ik heb 350 followers en volg zelf zo’n 260 mensen, bedrijven, landeninformatiecentra, (wijn)magazines etc. Ik ken ineens veel meer mensen dan voorheen. Afgelopen week kwam ik tijdens de twee bijeenkomsten aardig wat nieuwe wijnvrienden tegen waarmee ik wel twitter, maar die ik nooit persoonlijk ontmoet had. Dan krijg je gesprekken als: “Hé, vinissima…!” en “Hé, markvandewijn! Leuk je nu eens te ontmoeten!”. Of ik sta in de file en zie ineens voor me een bumpersticker met ChampagneGenootschap. Ga ik ernaast staan en zeg: “Hé…, ik twitter met jou!”. Bestuurder kijkt naar me en zegt: “Hé… vinissima! Wat leuk!” Ik krijg uitnodigingen via twitter, of leuke weetjes. Zomaar wat voorbeelden.

Kennis delen i.p.v. zinloos zeuren
Daarnaast ben ik actief in discussies van diverse groepen op LinkedIn en heb ik sinds januari 2010 een weblog: http://vinissimablog.blogspot.com. Dat is leuk, maar op die manier kan ik ook m’n kennis delen. En om dat laatste gaat het bij Social Media. Kennis (durven te) delen, waarde toevoegen.
Ik hoorde vorige week van iemand: “Twitter is zo’n zinloos gezeur!” Met alle respect, maar dan volg je misschien de verkeerde personen! Twitter is meer dan vertellen dat je je zolder hebt opgeruimd, dat je baalt van de regen, dat je een leuk feestje had, of zakelijk dat je een nieuwe aanbieding hebt, dat je product zoooo geweldig is, etc. Vertel iets over het product waar een ander iets aan heeft! Laat zien waar je kracht, kennis, expertise zit! Dan komen mensen uiteindelijk vanzelf naar je toe.

“Social Media begint met Social Me…”
Dit mooie citaat vond ik op LinkedIn, bij een discussie over Social Media. Het is van Hans Leenhouts. Je bent pas echt succesvol met Social Media als je je sociaal opstelt.
Mensen die met twitteren of andere Social Media beginnen, zeggen vaak: dat is privé! En als ze dan zakelijk iets willen, dan willen ze een tweede – zakelijk – Facebook-account ernaast aanmaken. Snap ik wel. Je hebt wellicht geen behoefte om je klanten of zakelijke contacten met je privéleven te vermengen. Maar het wordt steeds meer afgeraden. Je sociale netwerken (zowel je privé netwerk als je zakelijke netwerk) kunnen elkaar versterken! Privé en zakelijk strikt willen scheiden is ook een beetje schizofreen. De wereld wordt steeds transparanter. Mensen willen een totaalbeeld van je en gaan iemand ook zakelijk meer vertrouwen als ze weten wat voor iemand je bent, als ze een (totaal)beeld hebben van je. Een mooi voorbeeld gaf @slijterijmeisje in haar boek. Een campinghouder wees een vriendschapsverzoek op Facebook van een zomergast af. Slijterijmeisje zegt: hoe denk je dat die gast reageert!? Die komt echt niet volgend jaar weer enthousiast naar jouw camping! Je laat dus kansen liggen om een band aan te gaan met klanten. Het scheiden van privé en zakelijk wordt op den duur lastig bij SocialMedia. Maar iedereen moet dat natuurlijk voor zichzelf afwegen.

Eerder op deze blog verschenen in de serie “ WIJN & SOCIALE MEDIA“:
Netwerken = net werken of echt werken…? 5 TIPS voor een succesvolle start (zie tag onder Social_Media of bij 6 aug 2010)

U kunt Vinissima ontmoeten via www.twitter.com/vinissima

Rariteiten in het glas:
ROTGIPFLER -

Ik hou van gekke druifjes. Authentiek, inheems, bijzonder en druifjes met een verhaal. Dit keer heb ik een Rotgipfler in m’n glas. Rotgipfler!? De kans is groot dat u het nog nooit gedronken heeft. Het ras is bijna uitsluitend in de Oostenrijkse Thermenregion te vinden. In 2008 waren er wereldwijd nauwelijks 120 hectare van aangeplant, waarvan 110 hectare in de Thermenregion. Dat noem ik nog eens bijzonder!

Roter Veltliner x Traminer
De Rotgipfler is een in de natuur spontaan ontstane kruising tussen Frühroter Veltliner en waarschijnlijk Traminer. De druif wordt zo genoemd vanwege de rode uiteinden van de wijnbladeren. Het ras houdt van kalkbodems, rijpt laat in het seizoen en wordt meestal pas half oktober geoogst. Rotgipfler geeft volle extractrijke wijnen met veel bouquet. De wijnen geuren uitbundig naar kruiden en licht tropisch fruit. Het andere ras uit de Thermenregio is de witte Zierfandler die over het algemeen als betere van het duo wordt ervaren. Beide rassen worden geassocieerd met het plaatsje Gumpoldskirchen.

“Johannishof” van Reinisch
In m'n glas: 2008 Thermenregion, Rotgipfler, "Johannishof", J. u V. Reinisch met 12,5% alcohol. Om frisheid te behouden is de wijn alleen op rvs gevinifieerd. Een mooie groengelige wijn met volle geurige en kruidige neus met aangenaam bittertje. Expressief tropisch fruit. Ondanks de elegante zuurgraad en een restsuikergehalte van maar 3 gram per liter, komt de wijn toch milddroog over. De wijn is heel zuiver en heeft een redelijk lange afdronk met een frisse aangename afdronk. Prima eetwijn! Lekker bij kruidige gerechten of lichte gerechten met vis, schaal- en schelpdieren. Ook lekker als aperitief of bij halfharde kazen.

Rotgipfler ... een leuke ontdekking in het vineuze rariteitenkabinet!

NATIONALE WIJNDOCENTENDAG 2010
DE HIGHLIGHTS -

Titel Register-Wijndocent een feit, een pleidooi voor een zone-indeling voor wijnbouw en nieuwe proefformulieren, dat zijn de highlights van de Nationale Wijndocentendag 2010. Afgelopen donderdag 30 september vond wederom de Nationale Wijndocentendag plaats. Zo’n 140 wijndocenten uit handel, horeca en opleidingsinstituten vonden de weg naar Den Haag.

Register-Wijndocent
Hans Burghoorn, secretaris van het Productschap Wijn, gaf de aftrap van het symposium met een nieuwtje. Er komt een titel voor Register-Wijndocent! Frank Jacobs en Karel de Graaf gaan zich hier samen met een examencommissie over buigen. Vermoedelijk wordt de titel al in 2011 een feit. Wijndocenten kunnen dan de titel Register-Wijndocent krijgen op grond van examens en/of bewezen kennis. Goed dat de branche op deze manier meer serieus invulling gaat geven aan het vak van wijndocent.

Karel de Graaf: “zone-indeling beter dan oude vs. nieuwe wereld”
Bourgognekenner Karel de Graaf hield zijn publiek een ochtend wakker met een inspirerend betoog over wijnbouw in koele en warme klimaten. Het oogstjaar 2003 geeft volgens De Graaf “a taste of the future”! In dit extreem warme jaar zien we bijvoorbeeld in de Loire en de Elzas atypische wijnen. Hij pleit er daarom voor om de klassieke indeling in oude v.s nieuwe wereld te laten varen. Volgens hem is het beter en genuanceerder om te spreken van een zone-onderscheid in cool climate (Bourgogne, Moezel, Rias Baixas), moderate climate (zoals Sonoma, Casablanca en Penedes) en warm/hot climate (o.a. Mendoza, Sicilië, La Mancha). Zijn argumenten hiervoor zijn dat hoogte kan bijvoorbeeld een lage breedtegraad (= warm) compenseren, door de verwachte opwarming van de aarde verschuiven grenzen sowieso, en in zeer warme gebieden zijn meer oogsten per jaar mogelijk (b.v. in Brazilië). De interessante presentatie – evenals die van Frank Jacobs - is te downloaden via de site van het Productschap Wijn: http://wijn.nl/site/wijndocentendag2010/downloads.php

Frank Jacobs: “proefformulier moet recht doen aan blindproeven èn analyse van de wijn”
Frank Jacobs is wijnschrijver en docent analytisch (blind)proeven aan de vinologenopleiding van de Wijnacademie. Hij heeft twee jaar geleden samen met Ellen Dekkers een nieuw proefformulier voor de vinologenopleiding ontwikkeld. Het oude formulier kennen we allemaal, een indeling naar kleur – geur – smaak – conclusie / totale indruk. Een nogal summiere beschrijving van de wijn, zegt Jacobs nu. Het nadeel is dat je een grote fruitmand in één fles wijn gooit maar eigenlijk verder weinig beschrijft over de kwaliteit van de wijn. Het nieuwe formulier is meer gericht op blindproeven en echte analyse van de wijn. Het formulier bevat dan ook meer analysepunten, namelijk uiterlijk (o.a. kleur) – geur – smaak – zoetgehalte – zuurgraad – alcoholgehalte – tannines – fruit – hout – druivenras – ontwikkeling/rijping – klimaat – vinificatie – balsn/complexiteit/lengte – conslusie. Daarna gingen we eerst aan de slag met het beschrijven van drie witte wijnen volgens deze methode en vervolgens met drie rode. Bij de laatste moesten we ons tevens bekwamen in het schrijven van een commerciële proefnotitie. Dat viel nog lang niet mee. Maar wel heel nuttig, want Frank liet ons nogal hilarische voorbeelden uit wijnkaarten in restaurants en van mailings van wijnhandelaren zien, boordevol fouten, slecht taalgebruik, geografische blunders, vage beschrijvingen, non-informatie en ellenlange zinloze uitweidingen.

Vân Nguyen wint ScriptiePrijs Wijn
De ScriptiePrijs Wijn 2010 werd dit jaar gewonnen door Triêu Vân Nguyen met het onderwerp “Millennial Marketing & Wine”. Ze gaat in op de vraag wat nodig is om de Generatie Y voor wijn te interesseren en geeft hiervoor praktische tips. Dat social media hierbij ook een rol spelen, zal niemand na het symposium Wijn & Marketing 2010 meer verbazen (toch…?). De scriptie is te downloaden via de site van het Productschap Wijn. Vân wil na haar studie verder in de wijn. Ze gaat eerst nog een master ondernemerschap volgen en begint binnenkort met SWEN1 Basiscursus bij het WIJNinstituut. Daarna gaat ze ‘iets’ in de wijnbranche opzetten, “maar dat is nog geheim”, aldus Vân. Lekker ambitieus dus. Benieuwd naar haar plannen.

Al met al weer een nuttige dag voor wijndocenten. Benieuwd wat ons volgend jaar geboden wordt en hoeveel Register-Wijndocenten ons land dan telt…

Met educatieve groet,
Ingrid Larmoyeur
Wijndocent van het WIJNinstituut