OOSTENRIJK…MEER DAN GRÜNER VELTLINER EN ZWEIGELT

Afgelopen week hield de ambassade van Oostenrijk haar jaarlijkse overzichtsproeverij. Naast wijnen van bekende Oostenrijkse rassen als de Grüner Veltliner en de rode Zweigelt, St. Laurent en Blaufränkisch, waren er ook wijnen van onbekendere rassen. Ik stel ze graag even aan u voor…

Bekende druivenrassen in Oostenrijk
Iedereen kent inmiddels wel de Grüner Veltliner, het witte Oostenrijkse druivenras dat door de Amerikanen ook wel liefdevol GruVee wordt genoemd (en omdat men de naam voluit niet kan uitspreken…). GruVee bekend trendy te worden. En ook wijnen van de rode rassen Zweigelt, St. Laurent en Blaufränkisch verheugen zich in meer bekendheid de laatste jaren. Daarnaast kent Oostenrijk prachtige wijnen van de zogenaamde internationale rassen als Riesling, Pinot Blanc (als Weissburgunder), Pinot Gris (als Grauburgunder), Sauvignon Blanc en Chardonnay (hier wel als Morillon bekend) voor wit en bijvoorbeeld Pinot Noir (als Spätburgunder), Merlot en Syrah voor rood.

Minder bekende druivenrassen
Op 7 november konden we in Huis ter Duin in Noordwijk ook kennismaken met andere druivenrassen. Zo vindt je er naast de internationale rassen, ook diverse minder bekende en deels inheemse druivenrassen. Zo zijn er de witte Muskateller of Gelber Muskateller, de Goldburger, de (iets bekendere) Traminer, de Roter Veltliner en de rode Rössler. Van deze druivenrassen had een aantal importeur verrassende wijnen staan.

Neuburger
Van de witte Neuburger wordt in Oostenrijk 650 ha. aangeplant. Neuburger is ontstaan door een (natuurlijke!) kruising van de Roter Veltliner en silvaner of - de boeken spreken elkaar tegen - de Silvaner en de Weissburgunder (pinot blanc) in de 19e eeuw in het wijngebied Wachau. De neutrale vlakke Silvaner heeft in elk geval duidejk invloed op de Neuburger. Neuburger houdt van een droog klimaat, zoals te vinden is in de Spitzer Graben en de Thermenregion.
Een rijpe Neuburger heeft een subtiel aroma. Het ras geeft een krachtige harmonieuze wijn die in de ontwikkeling wat groene tonen geeft. Op fles ontwikelen de wijnen noot- en honingtonen.
Geproefd:
2009 Neusiedlersee, Neuburger, Buschenberg, Markus Altenberger [importeur: Good Grapes]. De wijn heeft 6 maanden houtrijping. Veel extractie. Bloesemaroma's. Doet met zijn nootachtigheid en gebrek aan fruitige tonen aan fino-sherry denken. Mooi, maar zeker geen wijn voor beginners!

Muskateller
De Gelber Muskateller is een oud ras dat al in klassieke tijden bestond in het mediterrane gebied. Het ras is het bekendst als de 'muscat blanc à petits grains' en in Italië als moscato bianco. In Oostenrijk komt het ras niet zoveel voor (530 ha.), maar is wel geliefd. De Muskateller geeft een medium-bodied wijn met een intens floraal boeket met citrusaroma's, roos, bergamot en verse groene kruiden en fijne zuurgraad. Uiteraard ontbreekt het typische muscaataroma niet, de herkenbare druivigheid. De wijn wordt in Oostenrijk veel gebruikt als aangename aperitiefwijn.
Geproefd:
2010 Niederösterreich, Gelber Muskateller, Weingut Keller [importeur: Do It Vino]. Lichte elegante wijn. Klein zoetje. Aromatisch met subtiel druivig muskaataroma.
2010 Südsteiermark, Gelber Muskateller, Steinriegel, Wohlmuth [importeur: Poot Agenturen]. Wijn met mineralitiet en een aangenaam bittertje.
2010 Südoststeiermark, Muskateller, Weingut Schögl [importeur: Steirischerwein.nl]. Droge wijn met tropisch fruit en bloemige aroma's.

Roter Veltliner
De Roter Veltliner is ook een wit druivenras. In Oostenrijk vindt je dat ras op zo'n 190 ha. Het is eennoud Oostenrijks ras met een bijzondere plek, mede vanwege het feit dat er andere rassen van zijn afgeleid, zoals de eerd genoemde Neuburger, maar ook de Zierfandler en de Rotgipfler. De Roter Veltliner komt voorsl voor in Wagram, maar deels ook in Kremstal en Kamptal en een beetje in het Weinviertel en Wenen.
Met strenge selectie kan het ras unieke wijnen leveren. Terughoudend in de neus, maar met mooi rijpingspotentieel. Een hoog alcoholpercentage" en veel extract kunnen overheersen. Kenmerken van de Roter Veltliner zijn aroma's van rozijnen en honing, full-bodied met een mooie frisse zuurgraad.
Geproefd:
2010 Wagram, Roter Veltliner, Klassik, Weingut Leth [importeur: De Wijnengel]. Mooie loepzuivere wijn. Vol, kruidig, frisse zuren. Van terassen op 200-300 meter met lössbodem. Jong drinken. Past bij vlees met roomsauzen, aardappelgerechten en pasta met kaas.
2010 Wagram, Roter Veltliner, Sonnseit'n, Soellner [importeur: AWWijn]. Zeer frisse met met hoge zuurgraad. Vol en kruidig.
201 Wagram, Roter Veltliner, Fam. Bauer [importeur: Women on Wine]. frisse kruidige wijn met appelaroma en een aangenaam bittertje.

Rotgipfler en Zierpfandler
Van de Rotgipfler en de Zierpfandler worden resp. 105 en 85 ha. aangeplant. Beide rassen zijn een natuurlijke kruising van de Roter Veltliner en de Traminer. En het zijn inheemse rassen in de Thermenregion. Beide druivenrassen worden ook vaak geblend in de witte wijnen van Gumpoldskirchen.
Rotgipfler is zeer geschikt voor wijnen in de klassieke droge stijl, maar ook voor de wat rijpere wijnen (Reserve en Spätlese). Synoniemen zijn onder andere: vliegendruif, frankenriesling, arvine, gamay blanc. De wijnen zijn vol en stevig en hebben een mooie zuurgraad en een laag alcoholgehalte. Ze krijgen nog meer expressie met een langere flesrijping. Aroma's van noten, limoen, kweepeer en exotisch fruit aangevuld met kruiden. Het ras krijgt tegenwoordig meer en meer belangstelling en kan geraffineerde zuren en full-bodied wijnen geven als de druiven met zorg worden verbouwd. De robustere wijnen zijn perfect bij Aziatische gerechten, maar kunnen ook goed ingezet worden bij allerlei kazen.
De Zierpfandler wordt ook wel Spätrot genoemd, wat letterlijk "laat rood" betekent. het ras rijpt inderdaad laat en krijgt dan een rood blosje. Wijnen van de Zierpfandler hebben elegant fruit en notige aroma's. Ze hebben een goede concentratie en een pittige zuurgraad. De wijnen van late oogst zijn vol en extractrijk en hebben aroma's van gedroogd en exotisch fruit. De Prädikatwijnen kunnen geweldig ouderen.
Geproefd:
2010 Thermenregion, Rotgipfler, Ried Brindbach, Weingut Biegler [importeur: Winterberg Wijnen]. Volle kruidige wijn met zachte zuren en aangenaam bittertje.

Goldburger
Tenslotte de Goldburger. Met een kleine 150 ha. aanplant weinig te vinden. Het ras is een kruising tussen de Orange en de Welschriesling en is aan het verdwijnen.

Rössler
De Rössler (niet te verwarren met Rössling = Riesling) is een rood druivenras dat ontwikkeld is op schimmelresistentie. Het is een milieuvriendelijk 'weerbaar' ras en daarom ook uitermate geschikt voor biologische wijnbouw. Het ras kan ook goed tegen een klimaat met veel temperatuurswisselingen. Het ras geeft wijnen met mooi bessenfruit en een goede tanninestructuur.
Geproefd:
2009 Niederösterreich / Kremstal, Michaela und Helmut Kreuzhuber [importeur: Do It Vino]. Paarsrood met veel kleur. Dik, vol fruit, bramen, bessen. Lekker drinkbaar. Sappig.

Al met al een mooie overzichtsproeverij met verrassende wijnen.

PROEVERIJ OOSTENRIJKS ROOD - ST. LAURENT, ZWEIGELT, BLAUFRÄNKISCH .

Gisteren proefden we met onze wijnclub de Haagse WijnSociëteit rood uit Oostenrijk. Op de proeftafel stonden maar liefst 12 Oostenrijkse wijnen die een goede indruk geven van waar Oostenrijk toe in staat is.

St. Laurent uit de Pfalz?We begonnen met een grapje van mij, de 2009, St. Laurent trocken van Karl-Heinz Gaul uit … het Duiste wijngebied Pfalz. Deze schonk ik blind in, want ik was benieuwd of de heren konden raden waar de wijn vandaan kwam. Suggesties liepen door tot Zuid-Afrika pinotage. Lekker kruidige doordrinkwijn met bessen, mooie zuren en een wat vegetale middellange afdronk.

Daarna begonnen we met de serie Oostenrijkse St. Laurent. Als eerste 2008 Burgenland, St. Laurent, Heinrich. Donker roodpaars, kersen, soepel neus met rood fruit. Licht, aangenaam, fruitig, klein pepertje en fris zuurtje, maar wat hard en bitter in de afdronk.
De 2007 Thermenregion, St. Laurent “Vom Steinfeld” van Johannishof Reinisch viel wat tegen. De wijn van kalkrijke bodem heeft 1 jaar opvoeding op groot vat gehad. In de aroma’s thee, medicinaal, choco. Soepel en sappig, maar ook wat vermoeiend en mist levendigheid.
De 2007 Burgenland, St. Laurent “Schafleiten” van Weingut Beck sloot de serie St. Laurent succesvol af. 14 maanden barrique. Donker robijn, rijp fruit, jammie, sappig, gematigde zuren, pepertje, zwarte kers. Na een tijdje komen de zuren wat meer door, maar ook wat bitters.

Zweigelt
We hadden maar één zweigelt, de 2008 Niederösterreich, zweigelt “Ried Richtern” van Geyerhof. Soepe, rood fruit, frambozen, rode kersen, aangename zuren, licht kruidig, beetje zuivelig, korte afdronk. Gewoon een oké drinkwijn.
Daarna volgde een blend van 50% zweigelt, 15% blaufränkisch, 25% cabernet sauvignon, 10% syrah: 2008 Niederösterreich/Carnuntum, “Redmont” van Markowitsch. De naam duidt op de Rothenberg, een zuidhelling met rode aarde. De wijn heeft 16 maanden Frans barrique. Donker robijn, kruidig, potloodslijpsel en wat vegetaal (cabsauv!), wat fraicheur, koffie. Stevige wijn met nog stroeve tannines. Nog te jong, kan zeker nog jaren rijpen.

Blaufränkisch
Dan naar een mooie serie wijnen met blaufränkisch in de hoofdrol. Allereerst 2008 Burgenland, blaufränkisch “Alte Lagen” van Weingut Beck. Soepel, frisse zuren, kersen. Een wijn met pit, zachte tannines en een goede balans.
De 2008 Mittelburgenland DAC, blaufränkisch “Goldberg Deutschkreuz” van J Heinrich(niet te verwarren met het bekende huis Heinrich van Gerot en Heike Heinrich!) valt tegen. Soepel, valt wat weg en is erg vegetaal, bijna cabsauv-achtig. Maar 2008 was – in tegenstelling tot de veel betere jaren 2007 en 2009 – ook een moeilijk oogstjaar!
2008 Burgenland, Blaufränkisch “Cuvée Quintus” van Rotweingut Iby beviel daarentegen uitstekend. De wijn heeft 8 maanden barrique gehad en daarna 20 maanden groot vat van Oostenrijks (!) eiken. Er werden maar 5.000 flessen van geproduceerd. Mooie balans, pittig, complex. Sommigen vonden dat de wijn teveel hout heeft in verhouding tot het wat wegvallende fruit. De wijn kan nog wel even mee.

Geduldwijn
De volgend serie van twee liet goed zien waartoe blaufränkisch in staat is. Zeker de 2005 Burgenland/Neusiedlersee/Rust, blaufränkisch “Oberer Wald” van Ernst Triebaumer oogste veel lof. De wijn van ‘ET’- zoals Triebaumer ook wordt genoemd – is donker robijn, is vol en heeft een stevige neus. Rijp fruit, bramen, bosbessen. Bijna elegant en met fraicheur door mooie frisse zuren. Laurier, drop. Complex en nu prachtig op dronk, maar kan nog even liggen. Geduld wordt beloond met deze ‘geduldwijn’.
Er volgde 2006 Burgenland/Neusiedlersee-Hügelland, blaufränkisch “Rohrwolf” van Weingut Kloster am Spitz. Op papier zou deze wijn het moeten winnen van de ‘ET’, maar de bovenstaande wijn werd toch als mooier bestempeld. “Rohrwolf” is van 46 jaar oude stokken op de Leithaberg en de Ried Purbacher Hoad met een bodem van schelpenkalk en zandleem. Rohrwolf is de lokale naam voor een prehistorische jakhals die hier ooit leefde. Wijnmaker Thomas Schwarz werkt 100% biologisch. De wijn heeft 24 maanden houtrijping gehad. Donker robijn – zoals de meeste wijnen die we proefden – met een stevige jammie neus. Rijp fruit, cassis, aards, frisse zuren. Toch valt de wijn wat weg en dat stelt teleur.

De laatste serie van twee wijnen van blaufränkisch zijn Oostenrijkse toppers. De mooiste wijn van de avond is wellicht 2007 Südburgenland, blaufränkisch “Perwolff” van Krutzler. Het is een blend van 98% blaufränkisch en 2% cabernet sauvinon. Van een bodem met ijzerhoudend leem en leisteen; 35hl/ha; 18 maanden barrique en 500L-vaten. Paarsrood, dik, vol, kruidig, gebrande tonen, peper, lange afdronk. Nog veel te jong maar laat al prachtig z’n potentie zien. €41.
We sloten de avond af met 2006 Burgenland/Neusiedlersee, “Salzberg” van Heinrich. Salzberg is de beste wijngaard van de Parndorfer Platte. De wijn heeft 28 maanden barrique gehad en is een blend van 65 % merlot, 20% zweigelt en 15% blaufränkisch. Bijna gesloten nog, veel te jong. Donker robijn met lichte verkleuring in de rand. Stevige drogende tannines die storen. Dik, rijp jammie fruit. Wat bitter in de afdronk. De wijn mist fraicheur en dat doet deze topper toch een beetje de das om, helaas. De wijn komt ook niet heel Oostenrijks over, je plaatst hem met zijn eucalyptustonen, kruidigheid en sterke alcohol toch eerder in de nieuwe wereld. €82.

Al met al een prachtige proeverij die veel diversiteit en potentieel toonde.

NATIONALE WIJNKEURING 2011:
NEEMT KWALITEIT NEDERLANDSE WIJNEN VERDER TOE…? -

Op 15 en 16 september jl. vond de Nationale Wijnkeuring plaats. Op 25 september a.s. vindt tijdens de jaarlijkse wijndagen in Groesbeek de uitreiking van WIN-keurzegels en bronzen, zilveren en gouden medailles plaats. Wie krijgt dit jaar een medaille?

Meer wijnen ingezonden
Dit jaar deden 147 Nederwijnen mee aan de keuring. Vanwege de toename van het aantal inzendingen proefden we dit jaar zelfs twee dagen. Op beide keuringsdagen zijn er twee teams van zeven proevers aan het werk. Juryleden zijn allemaal professionals: wijngaardeniers, vakhandel, sommeliers, journalisten, wijndocenten etc. De Nationale Wijnkeuring wordt georganiseerd door het Wijn Instituut Nederland (WIN), in samenwerking met het Productschap Wijn en het Wijngaardeniersgilde Nederland. Alle wijnen hebben een analyserapport via een Duits laboratorium en worden tijdens de Nationale Wijnkeuring nog eens organoleptisch gekeurd door de juryleden.

Stevige discussie
Tijdens het jureren werd er af en toe stevig gediscussieerd. Over de geproefde wijnen – “deze verdient echt een medaille hoor!”- maar ook over de wijze van proeven. We kregen aan het begin een ‘referentiewijn’ om ervoor te zorgen dat de methode bekend is aan allen. Puntenbeoordelingen die +5 of -5 van het groepsgemiddelde uitkomen, worden niet meegeteld. Zo verhinder je dat een uitgesproken persoonlijke smaakvoor- of -afkeur eventueel meetelt. Maar we discussieerden ook erover of we rekening mochten houden met het feit dat het om Nederlandse wijnen ging. Persoonlijk ben ik van mening dat je wijnen objectief moet beoordelen. Heb je een wijn in je glas die echt een medaille verdient? Dat het Nederlandse wijn is in een moeilijke omstandigheid, dat 2010 een lastig jaar was … het telt wat mij betreft allemaal niet mee. Het gaat erom wat er in je glas zit. Dat is je enige referentie. Wijngaardenier Marius van Stokkom is het daarin roerend met mij eens. Wat stelt een Nederlandse medaille anders voor als je andere maatstaven gaat aanleggen!?

Internationaler
De organisatie streeft ernaar om de keuring jaarlijks te verbeteren. Dit jaar deed er voor het eerst een buitenlands jurylid mee, Georg Binder (DLR Rheinland-Pfalz). Wellicht dat dat in de toekomst meer gaat worden en wellicht komen er volgend jaar ook buitenlandse wijnen op de keuringstafel. We proeven sowieso al volgens een internationale methode (OIV) en internationaal wijnkeuringsformulier. Wijnen met 71-79 punten krijgen een WIN-keurzegel, 80-81 punten een bronzen medaille, 82-84 een zilveren medaille en 85-100 punten is goed voor goud. Er zijn zeker weer zegels en medailles uitgereikt. Hoeveel verklap ik nog niet en wie wint is me sowieso niet bekend, want we proeven natuurlijk blind.

Kwaliteit Nederwijn neemt toe
En de indruk die ik heb overgehouden van de Nationale Wijnkeuring editie 2011? Voor wit proefden we vooral 2010. Dat was een moeilijk jaar. Dat proefden we ook wel terug in de vegetale tonen en de vaak stevige zuurgraad. Maar al met al is mijn indruk dat de kwaliteit van Nederlands wit een enorme sprong vooruit maakt. De meeste wijnen zijn mooi zuiver en hebben prettig fruit. In een jaar als 2010 komen ook de halfdroge wijnen goed tot hun recht. De zuurgraad wordt in zo’n minder jaar mooi aangevuld door het subtiele zoetje. En dat levert best een aangename wijn op.

Subtieler houtgebruik
En hoe staat het met rood? Ik hoorde iemand zeggen: “Nederland moet het gewoon bij wit en mousserend houden!” Tja. Voor rood proefden we vooral wijnen uit 2008 en 2009.
2008 was wat nat, maar toch nog een redelijk wijnjaar in Nederland en wat beter dan 2010. 2009 was zelfs een goed wijnjaar. Rood in Nederland is moeizamer dan wit. De wijnen zijn vaak licht van structuur en degene met hout hebben naar mijn smaak vaak veel te dominant hout. Dat is bij deze editie van de wijnkeuring al wat beter dan in voorgaande jaren, maar Nederlandse wijngaardeniers mogen wat mij betreft nog terughoudender worden met houtgebruik. Hoewel Nederlandse wijndrinkers het kennelijk volgens een van de aanwezige wijngaardeniers wel degelijk weten te waarderen. Hm, wie ben ik dan …

Trends
In 2010 schreef ik naar aanleiding van de keuring: ”Wat opvalt is dat wit in Nederland steeds beter wordt. Veelal mooie zuivere aromatische wijnen met frisse zuren en een goede balans. De rosés die onze jury proefden waren dit jaar van uitzonderlijk slechte kwaliteit. Veel fouten. Met het rood blijft het wat mij betreft tobben in Nederland. Het houtgebruik was dit jaar redelijk ingetogen, gelukkig! Maar de wijnen uit 2008 waren al snel verkleurd en te snel ontwikkeld. Verder veel drogende tannines, onrijp fruit, koolnat. En ach, die Regent heeft het wat mij betreft ook nog niet gemaakt.”
Al met al gaf de wijnkeuring 2011 mij een goed gevoel over de ontwikkeling van de Nederwijn. Wit bevestigt de trend. Ook nu zuivere frisse witte wijnen. Dorstlessend en aromatisch. Licht, dat wel. Maar met steeds meer aandacht voor het alcoholpercentage, kun je dat ook als voordeel zien. Rosé was dit jaar wisselend van kwaliteit. Bij rood waren alle wijnen nu fris van kleur en ontwikkeling. Gelukkig ook nu weer subtieler houtgebruik. Benieuwd wie er dit jaar in de prijzen valt. Op 25 september zullen we het weten…

GRIEKSE WIJN, MAAR DAN BETER…
Topgrieks in Nederland

"Wie denkt aan wijn uit Griekenland, denkt nog vaak aan Retsina, ouzo en Imyglikos. De realiteit is echter anders. Uit Griekenland komen steeds meer prachtige, karaktervolle wijnen, vaak gemaakt van Griekse druiven. Internationaal gezien worden deze top-wijnen goed ontvangen. Bekende wijnschrijvers als Robert Parker en Jancis Robinson schreven al heel lovend over diverse wijnen uit Griekenland.” Dat schrijft Martin van der Heiden in zijn uitnodiging “voor een bijzondere proeverij van het mooiste wat Griekenland op dit moment te bieden heeft”.

Retsina voorbij…
Griekse wijnen hebben nog teveel het aanzicht van – inderdaad – de harswijn Retsina, maar ook van bulkwijn die je in de Griekse restaurants in rode en gouden aluminium karafjes krijgt. En dat is jammer, vindt Van der Heiden. Vinissima stelde voor om daar eens wat aan te doen met een mooie (wijnbloggers)proeverij, en dat initiatief nam Van der Heiden grif op.

Ambassadeur
Jaren geleden was ik al eens bij Van der Heiden voor een proeverij van wijnen uit Griekenland. Iedereen probeerde toen zelf een Griekse wijn in te brengen. Een moeilijke klus, want zoveel had en heeft Nederland op dat gebied niet te bieden. Van der Heiden was toen hypotheekadviseur en dol op Griekenland. Zo is zijn liefde voor Griekse wijn ontstaan, maar ook zijn verbazing en teleurstelling dat er in Nederland zo weinig kennis is over topwijnen uit Griekenland. En natuurlijk dat er in ons land zo weinig top-Grieks te koop is. Van der Heiden besloot er zelf wat aan te doen. Inmiddels heeft hij alweer een aantal jaren zijn bedrijf GriekseWijnen.com, is de horeca steeds meer geïnteresseerd in zijn gastronomische iwjnen, en ontpopt hij zich als echte ambassadeur voor Griekse wijnen. Wat Regina Meij (Imperial) voor Oostenrijkse wijn is in Nederland, Ingrid Verheeke (Adventure Wine Trading) voor wijnen uit Nieuw-Zeeland en Miranda Beems voor Hongaarse wijnen, dat wordt Martin van der Heiden voor Griekse wijn! Wat hij met de dames gemeen heeft, is passie voor een land en de topwijnen die er te krijgen zijn en dat hij zijn nek uitsteekt om een relatief onbekend wijnland te promoten.

Terug naar de proeverij van afgelopen vrijdag. We maakten er kennis met de wijnen van o.a. Karanika, Gerovassiliou, Alpha Estate, Nostos en Argyros.

1. We begonnen de proeverij bruissend, namelijk met een Karanika Sparkling brut. Ik heb hier al eens eerder op mijn Bubbelblog over geschreven (zie http://bubbelblog.wordpress.com/2011/05/15/domaine-karanika-terra-levea-sparkling). Als champagnefan kan ik zeggen: echt een topbubbel! Van het Nederlandse echtpaar Laurens Hartman en Annette van Kampen. Het is een blancs de noir van 100% xinomavro (spreek xinómavro, met de klemtoon op de eerste o). Fijne mousse. Gistneus. Elegant. In de mond sterke gisttonen (hèt signaal voor de méthode traditionelle waarbij de tweede gisting in de fles plaatsvindt) en Granny Smith. Verkwikkende frisse zuren. Fris en zuiver. De wijn kost €19,95 en dat is ie dubbel en dwars waard!

Na deze mooie start, een mooie serie wit:
2. De serie wit werd gestart met een frisse maar ingetogen 2010 sauvignon blanc van Alpha Estate. (€14,95) Zuivere wijn met wat vegetale tonen en een aangenaam bittertje.
3. 2009 Gerovassiliou viognier: de wijnmaker is bij Chapoutier geweest en streeft een Condrieu-stijl na. Hij is een van de top10-wijnmakers in Griekenland en deze wijn heeft 93 WS-punten. Vol, bittertje, licht toasted, botertje. 6 maanden nieuw Frans eiken. Elegant, mollig met goede zuurgraad. (€16,95)
4. 2010 Biblio Chora Ovilos: van 50% assyrtiko en 50% semillon en met 3 maanden Frans eiken. Toasted neus, kruidig, vol. De naam “Ovilos” heeft een geschiedenis die verwijst naar het weigeren van de lokale bevolking om Turkse belasting te betalen. Lekker bij gegrilde langoustines met citroensaus, maar wordt in Nederlandse restaurants ook geschonken bij gepocheerd ei met truffel en zelfs bij gebakken eendenlever. De combinatie van een frisse wijn met een ‘vet’ gerecht doet het dan goed. (18,95)
5. 2009 Agyros Estate Barrel: deze wijn komt uit Santorini en is van 100% assyrtiko. Dit druivenras komt oorspronkelijk van dit vulkanische eiland en de lavabodem geeft ‘m behoorlijk wat bijzondere aroma’s mee. Of je ervan houdt, is een kwestie van smaak. Typerend is het rubbertje. Waar kennen we dat ook alweer van? Oh ja, van de Zuidafrikaanse rode pinotage. Je zou assyrtiko dus een ‘witte pinotage’; kunnen noemen. Deze wijn heeft met 6 maanden Frans eiken een stevige toasting en inderdaad ook die typische rubberaroma’s. De wijn gaat goed bij spicy gerechten of bij zeebaars met citroensaus. Bij deze wijn komt de assyrtiko in zijn meest oorspronkelijke smaakstijl naar voren (18,95)
6. 2010 Nostos Roussanne: de wijnmaker uit Kreta krijgt hulp van een producent uit Châteauneuf-du-Pape. Men werkt hier dan ook – als enige in Griekenland - uitsluitend met Rhônedruiven! De wijn heeft 8 maanden houtrijping gehad en is 100% biologisch. Mooie bijzondere wijn met goede zuren, subtiel hout en ondanks de 14,5% alc. een mooie balans. Mijn favoriete witte wijn uit de serie, hoewel ik eigenlijk een voorstander ben van het gebruik van inheemse druiven, zeker bij een land als Griekenland dat er zoveel van heeft…! (19,95)
En dan op naar het rood:
7. 2007 Nostos grenache: ook in de rode wijn gebruikt Nostos natuurlijk Rhônedruiven, in dit geval de sappige grenache. In deze wijn merk je het branderige van 14,5% alc. helaas wel wat. De wijn heeft een prachtige neus met veel kruidigheid dankzij o.a. rozemarijn die in de wijngaard groeit. Hij valt in de mond helaas wat weg en heeft een wat ruwe afdronk. (15,50)
8. 2005 Nostos manousakis: manousakis is niet het druivenras maar wijnmaker Ted Manousakis. Hij begon zijn wijncarrière in Washington, maar keerde terug naar Kreta met heimwee. Nostos betekent dan ook ‘heimwee’. Zijn rode manousakis is een blend van syrah, grenache, mourvèdre en een vleugje witte roussanne. De wijn heeft 16 maanden Frans en Amerikaans eiken en is nu prachtig op dronk. (18,95)
9. 2008 Thymiopoulos Naoussa: de wijn komt van 80 jaar oude stokken van de Griekse xinomavro-druif. Het woord betekent zuur (‘xino’) en zwart (‘mavro’). De wijn heeft 6 maanden houtrijping gehad. Zacht, rijp fruit, stevig en met geprononceerde tannines. Hout mooi in balans. (€18,95)
10. 2009 Gerovassiliou Evangelo: mooie wijn in Côte-Rôtie stijl van 92% syrah en 8% viognier. Soepel, elegant en erg lekker. Maar met €32,95 wel kostbaar. Er zijn dan ook helaas maar 2.000 flessen van deze topper gemaakt! Voor mij de nr. 2 bij rood tijdens deze proeverij.
11. En wat is mijn nr. 1…? Verrassend genoeg de 2007 Alpha Estate tannat! Dik, vol, donker, maar ook zacht, soepel en met mooi rijp donker fruit. Zowaar een fruitige tannat-stijl; ik wist niet dat dat ook kon. Erg mooie wijn. (€19,95)
12. De afsluiter van de avond was 2007 Alpha Estate rood van 60% syrah, 20% merlot en 20% xinomavro. Een wijn met nog stevige tannines maar al prima op dronk. (€20,95)

De proeverij toonde aan dat er inmiddels heel wat mooie wijnen gemaakt worden in Griekenland. Ze zijn wel redelijk aan de prijs, maar zijn goed in balans en tonen waartoe Griekenland op z’n best in staat is. Wat wel opvalt is dat de topproducenten een combinatie toepassen van de inheemse Griekse druivenrassen als assyrtiko en xinomavro, maar ook maar al te graag gebruikmaken van de bekende Franse druivenrassen. Als liefhebber van inheemse rassen – dan proef je weer ‘ns wat anders! – vind ik dat wel een beetje jammer. Griekse wijnen van Franse c.q. Rhônerassen kunnen heel mooi zijn, dat heeft deze proeverij wel bewezen. Maar Griekenland zou zich op wijngebied juist ook moeten onderscheiden door trots gebruik van de eigen inheemse rassen! Het is waarschijnlijk even afwachten dat dit wijnland zich verder ontwikkeld en lef daartoe heeft…


Meer info:
Martin van der Heiden, www.grieksewijnen.com

Proost! στην υγεία μας (stin igeia mas)

EVEN BLAZEN…
Torres Natureo alcohol free
Mijn moeder kwam gisteren even langs. Ik had een speciale wijn voor haar gekocht, dus kreeg ze een glaasje. Ik had haar niet laten zien wat het was, en wilde weten wat ze ervan vond. Het beviel, ze typeerde de wijn als “bloemig”. Dat klopte precies.Het was dan ook een wijn van de muscat-druif. Ze nam nog een glaasje. Ik schertste nog: “Pas op! Straks krijg je een alcoholcontrole…!”

Blazen…
Bij vertrek nam ze de fles mee en stopte die in haar handtas. Lekker nog een restje voor thuis. Thuis aangekomen, belde ze me meteen lachend op: “Wat denk je…? Ik heb net voor het eerst in mijn leven een alcoholcontrole gehad! Ik werd aangehouden en de agent zag de fles in mijn tas. Ik moest blazen, maar niets. Hij geloofde het niet en ik moest nog een keer blazen. Weer 0,00%. Toen vroeg hij me maar naar m’n rijbewijs. Toen alles in orde was, liet hij me verbaasd gaan. Haha, maar goed dat je alcoholvrije wijn voor me had gekocht! Proost!”

Natureo
Dit mooie verhaal vond gisteren plaats. Het geheim…? Ik had bij Gall & Gall de nieuwe alcoholvrije wijn ‘Natureo’ van Torres gekocht (€6,79). Deze wijn bevat slechts 0,5% alcohol, praktijk niks dus. Vandaar dat mijn moeder er moeiteloos drie glaasjes van had kunnen drinken en bij de alcoholcontrole na twee maal blazen op 0,00% bleef steken, tot verbazing van de agent die de fles wijn in de handtas van mijn moeder zag uitsteken.

‘Echte’ wijn
Torres komt met de wijn tegemoet aan de stijgende vraag naar alcoholvrije en alcoholarme wijn. Moet je nog rijden, zwanger zijn of gebruik je veel medicijnen zoals mijn moeder, dan kan dat best een uitkomst zijn. Er is tegenwoordig zelfs een website voor alcoholvrije wijn (TijdvoorAlcoholvrij.nl).
De wijn van Torres, maar dat geldt vast ook voor de meeste andere alcoholvrije wijnen, gaat het wel degelijk om wijn. Volgens de officiële definitie moet het bij wijn namelijk om vergist druivensap gaan. En dat is hier het geval. De alcohol is er na de vergisting uitgehaald. Echte wijn dus, van echte wijndruiven, in dit geval de muscat (i.c. de moscatel de Alejandria). Veel fruit (druivig, maar ook rijpe perzik) en bloesems, heel aromatisch en met een voor velen aangenaam mild zoetje. Schenk ‘m wel gekoeld op ca. 7-8 graden.

'Bite'
En is dat dan lekker? Volgens mijn moeder wel. En daarmee was mijn doel bereikt. Een wijn voor haar vinden met weinig alcohol die ze lekker vindt. Ze houdt wel van die bloemige muscat. Persoonlijk vond ik ‘m wel tegenvallen. De Natureo is onmiskenbaar van wijndruiven gemaakt en je haalt de kenmerken van muscat er ook wel uit. Maar ik mis toch een beetje de kracht en ‘bite’ die (wat) alcohol toevoegt. Ik kan me niet aan de indruk onttrekken dat ik dure druivensap zat te drinken. Beter dan Amé, maar toch. Toch een veelbelovend initiatief en ik heb zomaar het idee dat we de komende tijd veel meer alcoholvrije en –arme wijnen gaan zien.

Proost! Neem er nog maar eentje extra, dat kan nu…

DE COINTREAU COCKTAIL WORKSHOP

Gisteren maar weer ‘ns wat nieuws uitgeprobeerd: een cocktailworshop. Aangeboden door de Sligro en Cointreau en dus maakten we veel cocktails met Cointreau. Da’s logisch en dat geeft ook helemaal niet, want Cointreau blijkt een fantastische mixpartner te zijn waar je veel kanten mee op kunt.

Merkvast
Allereerst kregen we van onze enthousiaste ‘mixologist’ Douglas wat achtergronden over de nobele kunst van cocktails maken. Het is goed om je eigen variaties te maken, maar hou je aan het begin aan het recept. Het gaat namelijk bij de klassieke cocktails om uitgebalanceerde drankjes. Wij Nederlanders zijn niet zo merkvast en het drinken van cocktails staat hier nog maar in de kinderschoenen, maar voor Amerikanen is ‘name calling’ belangrijk. Ze bestellen niet zomaar een ‘bacootje’, maar zeggen er expliciet bij welk merk ze willen. Bijvoorbeeld een Bacardi van 8 jaar oud met Coca-Cola light. De ene rum is de andere niet en witte/transparante smaakt anders dan bruine. Het ene wodkamerk ligt je wel, het andere niet. De ene cocktail smaakt heerlijk met de ene gin, maar niet met een ander merk. Enzovoorts.

Begin basic
Voor horecaondernemers die iets met cocktails gaan doen betekent het in elk geval dat ze moeten aangeven wat ze erin doen. Dat geeft de gast houvast. Nog een tip van Douglas voor de horeca die gaat starten met cocktails: begin basic. Biedt niet meteen een hele kaart vol cocktails aan. Kies een paar goede die passen bij je zaak en je gasten. Bouw het eventueel langzaam uit. Ga uit van ingrediënten die je toch al in huis hebt. En bereid je goed voor zodat de gast niet te lang hoeft te wachten op zijn/haar cocktail! Citroen- en limoensap kun je van tevoren persen en een à twee dagen bewaren. Suikersiroop kun je van tevoren maken en weken bewaren. Roer daarvoor 2 kilo fijne suiker en 1 liter water dat tegen de kook aan is en filter de vloeistof daarna.

Een goede cocktail is vooral het kiezen van enkele goede ingrediënten. Soms is limoen/citroen, triple sec (bijvoorbeeld Cointreau) en ijs al genoeg. Voeg je er zaken als cranberrysap, tonic of bitter lemon aan toe, heb je al een hele uitbreiding.

Cointreau politan
We maakten zelf enkele cocktails op basis van Cointreau. Lekker is de ‘Cointreau politan’: doe 5cl Cointreau, 3cl cranberrysap en 2cl citroensap in een shaker, vul af met ijsblokjes, shaken en via de strainer (=zeef) van de shaker in een cocktailglas schenken. Garneer dit vrolijke lichtroze drankje met een schijfje gekrulde sinaasappelschil in het glas.

Andere simpele maar lekkere mogelijkheden zijn de Cointreau Margarita (2cl Cointreau, 4cl Sauza tequila en 1cl limoensap shaken en schenken in glas met zoutrand), Cointreau caïprinha (partjes limoen in glas, afvullen met crushed ijs en 4cl Cointreau erover) of Cointreau bitter lemon (2 partjes limoen uitknijpen, glas vullen met ijs, 4cl Cointreau erbij en afvullen met bitter lemon).

Dit zijn enkele simpele en verfrissende aperitiefdrankjes. Maar je kunt het met cocktails letterlijk heel bont maken. Laat de zomer nu maar komen…!

Proost! ¡Salud! Saude!

#FOODBLOGEVENT IN JUNI MET THEMA 'WEG VAN DE SUPERMARKT' -
Vinissima’s recept met citroentijm -

Leuk idee van blogger Gerrit Jan “Eetschrijven” Groothedde: iedereen schrijft op zijn eigen blog een recept onder het thema “Weg van de supermarkt”. Een en ander is onderdeel van het zogenaamde Foodblog event waar maandelijks een ander thema wordt vastgesteld. Nou ben ik geen culinaire blogger, maar meer van de wijn, dus hierbij een recept met een ingrediënt dat je niet zo makkelijk in de gewone supermarkt vindt, maar tevens met een wijntip erbij.

Citroentijmkriebels
Het ingrediënt dat ik in de zomer graag gebruik is CITROENTIJM. Maar in de lente beginnen bij mij bij de eerste zonnestralen al de citroentijmkriebels. Citroen is lekker fris, dus citroenzest wordt dan veel gebruikt. Maar citroentijm geeft daar nog een extra leuke frisse toon aan.
Een van mijn favoriete recepten is kipfilet gemarineerd in limoncello-citroentijm marinade. Dat kun je heerlijk op de BBQ gooien, maar ook gewoon in de pan bakken.

Recept limoncello-citroentijm marinade
(voor 4 personen)
• 1 dl olijfolie
• 1 dl limoncello (Italiaanse citroenlikeur)
• 2 uitgeperste knoflookteentjes
• Zest van 1 citroen
• Sap van een halve citroen
• 5 takjes citroentijm
• Peper
• 4 kipfilets

Bereiding
Meng alle ingrediënten en laat de kipfilet er een uurtje in marineren.
Gebruik voor op de BBQ de hele kipfilets, of blokjes die na het marineren aan spiesje worden geregen. Je kunt de kipfilets ook in de pan gebakken; dan bijvoorbeeld telkens in drie lange repen snijden, of als minispiesjes als tapashapje.

Wijntip: Argentijnse torrontés
Bij dit zomerse gerecht past een vrolijke frisse wijn. Neem bijvoorbeeld een witte wijn van de torrontés-druif. Deze druif komt oorspronkelijk uit Spanje, maar wordt nu vooral aangeplant in Argentinië. De torrontés is verwant aan de muscat. Het aroma doet mij altijd wat denken aan citrus en vooral citroen, vandaar de keuze. Neem wel een vol wat ‘mollig’ exemplaar met een niet al te hoge zuurgraad, want doordat er in het gerecht met likeur wordt gewerkt, krijgt het een wat karameliserend karakter.
De torrontés van Pascual Toso doet het er op een zomerse dag goed bij [Henri Bloem, €5,95].

Info Foodblog Event
Meer info over het Foodblog Event is te vinden op http://hetfoodblogevent.blogspot.com. Het Het thema van de maand juni is 'Weg van de supermarkt'. Zie voor de oproep op http://eetschrijven.blogspot.com/2011/06/foodblog-event-juni-2011.html.

Eet smakelijk en santé!
Culinair-vineuze groet, Ingrid
Ik ben te vinden op Twitter @vinissima en @bubbelblog.

WIJNKAARTGÊNE…?

De wijnkaart is in Nederland vaak een ondergeschoven kindje, en dat moet veranderen. Wat is dat toch met wijnkaarten in Nederland? Die krijg je dus bijna nooit. Ja, in de toprestaurants krijg je een imposant boekwerk met wijnen tot ver over de €1.000,-. Maar de gemiddelde Nederlandse eetgelegenheden die wel een aparte wijnkaart hebben, leveren die zelden ongevraagd bij de menukaart. Waarom moet ik er zo vaak speciaal naar vragen…?

(...)

Ik pleit ervoor dat de wijnkaart meteen samen met de menukaart wordt aangeboden. (...)

Het hele artikel is verschenen als BTG Angel column op www.ByTheGrape.com.
Lees meer op ByTheGrape (column) >>>

Aardbeving: sake-branche ondervindt weinig last van aardbeving

De Japanse sake-branche heeft gelukkig geen grote klap gekregen door de aardbeving en de tsunami. Dat blijkt uit de berichten van een Japanse sake-producent, meldt het Sake Informatiecentrum vandaag op zijn site. Wel zijn er enkele logistieke problemen geweest, maar die zijn inmiddels bijna onder controle.

Geen ‘sake-gebied’
Op een enkele brouwerij met oude faciliteiten na, hebben de sake-brouwerijen geen grote schade opgelopen. Het gebied dat het zwaarst is getroffen, is namelijk geen echt ‘sake-gebied’. In Fukushima bijvoorbeeld wordt de sake voornamelijk ver in het binnenland gebrouwen en niet aan de kust.

Structureel versterkt
In Iwate staan wel wat meer brouwerijen bij de kust, maar deze waren vanwege een aardbeving van een aantal jaren terug juist al structureel versterkt. De meeste bekende brouwerijen in het noorden, zoals Daishichi, Ichi-no-Kura, Urakasumi en Nambu Bijin), hebben de klap goed doorstaan.

Brouwseizoen afgelopen
Het brouwseizoen is overigens bijna afgelopen en de gebrouwen sake ligt veilig in de brouwerijen opgeslagen. Er zijn in totaal geen productiecapaciteitsproblemen. Omdat export maar een klein deel van de totale productie van elke brouwerij vormt, zal deze er niet onder lijden.

Controle
Ook voor de grondstof van sake, rijst, worden geen problemen verwacht. De rijstbouw vindt in het binnenland plaats en niet in het getroffen gebied langs de kust - ook niet in gebieden vlak bij de kerncentrale. Het duurt nog bijna twee maanden voordat de nieuwe rijst geplant wordt. Verschillende overheden hebben aangekondigd voedsel uit Japan op straling te gaan controleren, maar dat betreft voor zover wij kunnen zien tot dusverre alleen groenten, vis en vlees, en niet sake.

Voor meer informatie kunt u contact opnemen met het Sake Informatiecentrum:
020 4053636 / info@sakeinformatiebureau.nl

[Bron: Sake Informatiecentrum]

Groesbeekse wijn steelt de show in Berlijn

Groesbeekse wijnen hebben de show gestolen bij de recente toekenning van de gouden en zilveren kwaliteitsmerken bij de Berliner Weintrophy. De Groesbeekse en Berg en Dalse heuvels waren goed voor drie keer goud en een keer zilver.
De Groesbeekse wijnboeren John Grutters van De Plack en Freek Verhoeven (De Colonjes), net als Jacco Jaspers uit Berg en Dal (De Holdeurn), vielen in de prijzen. Hoe groot het succes is, blijkt uit het aantal inzendingen uit Nederland: 35. Daarvan kregen er slechts 5 het gouden kwaliteitsmerk toegekend in Berlijn. Behalve de drie uit Groesbeek waren dat een wijn uit Montferland en één uit Zuid-Limburg. "Ongelooflijk", zegt John Grutters. "Zeker als je bedenkt dat we pas zo kort bezig zijn."

Opmerkelijk was dat voor het eerst de rode wijnen van de lössheuvels in deze regio aan blijken te slaan bij de kenners van de Berliner Weintrophy. Er was goud voor de Pinotin 2009 van de Holdeurn en de Médén 2008 van De Plack. Ook de witte Riesel van de Colonjes kreeg het gouden kwaliteitsmerk.

[bron: De Gelderlander]

RIESLINGWEEK 4-12 juni 2011

Van 4 tot en met 12 juni 2011 is het RieslingWeek! Wijnen van riesling, de koning van de witte druivensoorten, zijn gastronomisch breed inzetbaar. Ze passen bij een groot scala van gerechten. Om dit de Nederlandse consument te laten ontdekken, organiseert het Duits Wijninstituut in samenwerking met het Informatiebureau voor Duitse Wijn een RieslingWeek.

Tijdens deze week bieden de deelnemende restaurants ten minste drie Duitse Rieslings aan, waarvan er minstens één droog smaakt. Tevens biedt elk participerend restaurant zijn gasten een gerecht of menu aan dat werd afgestemd op Duitse Riesling(s).

Dat wordt lekker dus!

Meer informatie over de RieslingWeek vindt u hier.
Hier vinden restaurants ook een inschrijvingsformulier voor de RieslingWeek. Tevens staat op de site een leuk filmpje met antwoord op de vraag: "Hoe spannend is Duitse riesling voor wijnschrijver Harold Hamersma?"

Prosit!
Ingrid Larmoyeur

CANADESE WIJNEN: EEN KOUD STAALTJE!

Gisteren heb ik voor onze wijnclub Le Tire Bouchon een presentatie en aansluitende proeverij Canadese wijnen gehouden. Boeiend wijnland met een interessante wijnhistorie.

Wijn in Canada…!? Canada is toch een zeer koud land!? Ja, wijn in Canada. Canada is wel degelijk een ‘cool climate’-land, maar vergis je niet: veel wijngaarden bevinden zich in de buurt van water (Oceaan of meren) en hebben daardoor een gematigd klimaat waar wijnbouw wel degelijk mogelijk is. De twee belangrijkste wijngebieden - British Columbia en Ontario – bevinden zich op ter hoogte van b.v. Champagne (Okanagan op 49°NB) of ter hoogte van Rome (Pelee Island). De wijngaarden zijn echter in vergelijking tot wijngaarden in Europa op dezelfde hoogte vaak kouder in de winter, soms heter in de zomer, hebben een korter groeiseizoen en zijn onvoorspelbaarder tijdens de oogst. Veel wijngaarden hebben ook nog irrigatie nodig

Geschiedenis met hobbels
De wijnbouw begon in Canada in 1811. Toen plantte de Duitse korporaal Johann Schiller de eerste stokken aan van de Amerikaanse Labrusca aan. Eind van de 19e eeuw waren er in Canada 41 wineries, waarvan 35 in Ontario. Het wijnland kent daarna hindernissen dankzij de drooglegging (‘prohibition’) in 1916 en het instellen van staatswinkels. Sinds 1927 wordt alle wijn via staatswinkels verkocht en is er een systeem van provinciale Liquor Boards! Alle in- en verkoop loopt via deze LBs, ook nu nog (met uitzondering van Alberta).

Kwaliteitsverbetering
Het tij begon langzaam te keren in 1974. Inniskillin is de eerste winery die na de drooglegging met vergunning wijn van eigen wijngaard mocht verkopen. Wijnen waren tot die tijd zoete ‘sherry’ of ‘port’ met veel alcohol en gemaakt van Vitis Labrusca. De nieuwe trend is echter: droog, onversterkt en van Vitis Vinifera. Vanaf 1988 kwam er een impuls naar kwaliteitsverbetering. Zo introduceerde Ontario in 1988 het appellatiesysteem VQA (Vintners Quality Alliance (de Canadese ‘AOC’), British Columbia volgde in 1990. Ook kwam er rond die tijd subsidie om inheemse, inferieure druivenrassen zoals de wintervaste Amerikaanse rassen van Vitis Labrusca en Vitis Riparia te vervangen door kwalitatief betere druivenrassen (namelijk de Vitis Vinifera-rassen). En tot slot: de 1989 Vidal Icewine van Niagara's Inniskillin Estates won in 1991 zowaar de Grand Prix d'Honneur in Frankrijk!

VQA
De twee belangrijkste wijngebieden Ontario en British Columbia hebben in resp. 1988 en 1990 een soort AOC-herkomstsysteem geïntroduceerd: de Vintners Quality Alliance (VQA). Dit is enigszins vergelijkbaar met de Franse AOC en de Italiaanse DOC(G), maar met minder strenge eisen. Bovendien is het systeem vooralsnog in British Columbia optioneel.
Wijnen met een VQA-label moeten voor 100% van Canadese druiven zijn en een VQA-wijn kan alleen uit een van de 7 erkende Designated Viticultural Areas (DVA’s) komen. Dat zijn voor Ontario: Niagara Peninsula, Lake Erie North Shore en Pelee Island, en voor British Columbia: Vancouver Island, Fraser Valley, Okanagan Valley en Similkameen Valley.
Als er een DVA vermeld staat op het etiket, dan moet 95% daarvandaan komen (b.v. Okanagan) en 95% ook uit dat jaar. Wijnen moeten ook komen van vitis vinifera-druiven (bij een cépagewijn: >85%). Uitzondering: voor icewine is ook Vidal toegestaan. Een 6-koppig testpanel test elke wijn.

British Columbia
Hier bevinden zich de meest westelijke Canadese wijngaarden. Er heerst een droog klimaat met veel zonlicht; hete droge zomers met lage luchtvochtigheid; in zuiden is zelfs woestijnvorming. De Pacifische Oceaan heeft er een temperende invloed. In Noorden worden vooral witte druiven (b.v. pinot blanc) aangeplant, in het hete Zuiden vinden we vooral rode druiven (b.v. merlot). In 2009 waren er 164 wineries en werden wel 60 verschillende druivenrassen aangeplant. Wetenschappers hadden in dit gebied lang een verbod op vitis vinifera (!), daardoor werden veel Franse en Amerikaanse hybriden gebruikt. Veel hiervan zijn inmiddels gerooid. In 1990 neemt het British Columbia Wine Institute de VQA over. Maar het is nog optioneel, er zijn nog weinig echte regels en het wijngebied moet nog steeds smoel krijgen.
Okanagan Valley is het oudste en grootste gebied van B.C. Het is tevens één van de noordelijkste wijngaarden ter wereld (49º NB). Ontelbare meren geven een gunstig microklimaat. Het is er droog met een continentaal klimaat, warme zomerdagen en koele nachten. Irrigatie is nodig. Je vindt hier bijna geen Amerikaanse of hybride rassen meer.

Ontario
Ontario betekent ‘bruisend water’. Het microklimaat wordt er bepaald door Lake Erie en Lake Ontario. De meren temperen de koude winter en de warme zomer, want alle wijngebieden liggen tussen of rond de meren. In 2009 waren er 130 wineries en werden er 50 verschillende druivenrassen gebruikt, o.a. veel riesling, chardonnay etc. en hybride/inheemse druiven zoals Vidal. In Ontario woerden veel ijswijnen gemaakt, met jaarlijks een zekere oogst.
Ontario streek is goed voor 80% van de Canadese wijn; vooral in de 3 DVA’s. DVA Niagara Peninsula is de grootste. Het ligt tussen de grote meren en lijkt klimatologisch op Bourgogne. DVA Lake Erie North Shore heeft vooral vitis vinifera, maar de icewine is wel van Vitis Labrusca (Vidal). DVA Pelee Island is het zuidelijkste wijngebied van ligt Canada en ligt ter hoogte van Rome. Pelee Island ligt ìn het ondiepe (dus warme) Erie-meer en is meest zuidelijke wijnbouwgebied van Canada. Het ligt op 42° NB, dat is iets zuidelijker dan Rome. Het kleine eiland dat als natuurgebeid is bestempeld heeft het langste groeiseizoen en is warmer dan elders in Canada. Vanaf 1980 herplant met v. vinifera. Het eiland kent 1 winery, namelijk Pelee Island Winery.

Nieuwe gebieden
Naast British Columbia en Ontario komen momenteel als wijngebieden Québec en Nova Scotia op.

Hybride en Vitis vinifera-druivenrassen
We hadden het hierboven al over druivenrassen. Vitis Labrusca, Vitis Vinifera… In Canada worden nogal veel hybride druivenrassen gebruikt, zoals de witte vidal Blanc en seyval blanc, of de rode chambourcin, bacon noir en marechal foch. Deze rassen zijn Franse of Amerikaanse kruisingen uit wijndruiven met resistente labrusca-, aestivalis- en riparia-tafeldruiven van Amerikaanse origine. Dit in tegenstelling tot de wijndruiven uit de familie van de Vitis Vinifera zoals wij die in Europa kennen, zoals chardonnay, viognier, pinot noir of syrah. De hybride rassen zijn ontwikkeld op vorst-, vocht en schimmelresistentie en doen het dus goed in koude en of regenachtige klimaten. De rassen worden tegenwoordig echter als inferieur bevonden en de trend is nu ook in Canada meer naar de Vitis vinifera-rassen.

Canadese specialiteit: icewine
Canada is de grootste producent ter wereld van icewine! Icewine is wijn van druiven waar de vorst overheen is gegaan. De eisen zijn iets scherper dan in Duitsland voor Eiswijn. Zo moet het minimaal -8º C gevroren hebben, In Duitsland is dat -7° C. En de druiven moeten een suikergehalte van minimaal 35° Brix hebben. In de praktijk komt dat vaak neer op zo’n 150-250gr/L restsuiker. Dat is hoger dan Duitsland waar de eis is: >125° Oechsle (vgl. Canada >150°Oe). Is de 35° Bx niet gehaald, dan wordt de wijn een Late Harvest. Duitse Eiswein wordt trouwens geoogst na de eerste nachtvorst, maar Canadese blijft langer hangen en is vaak erg geconcentreerd. De oogst en het persen vindt plaats in december/januari. Veel gebruikte druiven zijn riesling en vidal, omdat deze rassen laat rijpen en een mooie zuurgraad hebben. Maar er zijn zelfs rode ijswijnen van cabernet franc en pinot noir! 75% komt uit Ontario, de rest uit British Columbia. Pillitteri is de grootste icewine-producent ter wereld.


Canadese wijnen
We proefden de volgende wijnen (importeur Canada Food, via Gransjean Wijnen en Delicatessen te Den Haag):

1) Pillitteri Estate: Sparkling Brut ”Due” [€ 24,95] ONTARIO/Niagara
Van 53% chardonnay en 47% pinot noir. Dosage 5 gram. De pinot noir is eerder geoogst dan die voor stille rode wijn om de zuren te behouden en een lager suikergehalte en minder alcohol. Méthode Charmat (cuve close = 2e gisting op tank). Mooie frisse verkwikkende mousserende wijn met aangename zuren, citrus en Granny Smith.

2) Pelee Island Winery: Eco Trail white, VQA Ontario2008: Chardonnay/Auxerrois [€ 7,65] ONTARIO / Pelee Island
60% chardonnay, 40% auxerrois, 9.9gr/L suiker. Bloemige wijn met een zoetje, frisse zuren en een bittertje in de afdronk.

3) Pelee Island Winery: premium chardonnay 2006 [€ 11,95] ONTARIO / Pelee Island
6 maanden houtrijping. Speciale selectie. Oogst mid-september. Koele vergisting op rvs.
Tropisch, toasted, fris met een pepertje.

4) Pillitteri Estate: Gewürztraminer Riesling Fusion 2007 [€ 11,70] ONTARIO / Niagara Peninsula
Van gebied Niagara Peninsula; 51% gewürztraminer, 48% Riesling. Bijzonderheid: met een dosage van 1% Riesling icewine om de zuurgraad in harmonie te brengen! 20 gram restsuiker.
Wijn met frisse zuren en een overduidelijk riesling-karakter. Frisse zuren, mint en laurierdrop.

5) Pelee Island Winery: Eco Trail Red, cabernet franc – chambourcin, VQA Ontario 2008
[€ 7,65] ONTARIO / Pelee Island
60% cabernet franc, 30% chambourcin en 10% zweigelt. 4.1gr/L suiker.
Chambourcin is een Frans/Amerikaanse hybride druivensoort en ontwikkeld door Joannes Seyve. Het is niet helemaal duidelijk wie de ouders van dit ras zijn, die sinds 1963 bestaat, maar het is een druif die niet vatbaar is voor schimmels. De wijnen van de Chambourcin hebben een diepe kleur, een volle aromatische neus en een zeer aangename smaak. De druif komt voor in onder andere Canada, Verenigde Staten, Frankrijk en Australië.
De wijn heeft een fruitige neus en kersenaroma.

6) Pelee Island Winery: Baco noir, VQA Ontario 2008 [ca. € 8]
ONTARIO / Pelee Island 100 % baco noir.
Hybride ras. In 1902 gekweekt door de Fransman Maurice Baco (Folle Blanche x Vitis riparia). Oorspronkelijk werd het ook in thuisland Frankrijk verbouwd, maar door de regelgeving van de EU die het gebruik van hybride rassen voor commerciële doeleinden verbood, wordt dit ras nu voornamelijk verbouwd in de koelere gebieden in de Verenigde Staten en Canada. Geeft intens gekleurde, iets zure wijn met een gemiddelde body. Een goede Baco Noir kan 5-8 jaar worden bewaard. Aroma: donkere vruchten en caramel. In warmere gebieden komen ook aroma's voor van bessen en leer.
De wijn wordt omschreven door proefclubleden als ‘kersen op sap’en limanade. Wat eendimensioneel.

7) Mission Hill: SLC syrah 2004 [€ 37,50]
BRITISH COLUMBIA / Okanagan Valley
16,5 maanden op nieuw Frans eiken. SLC = Select Lot Collection.
Krachtpatser met stevige tannines. Mag nog wel even liggen om lekker op dronk te komen.

8) Pelee Island Winery, Late Harvest Vidal, VQA Pelee Island 2007[€ 15,45] ONTARIO / Pelee Island
85% vidal, 15% chardonnay. Late oogst eind sept/medio okt. Van overrijpe druiven; 39,8gr restsuiker.
Vidal blanc of Vidal is een hybride druif (kruising van Ugni Blanc en Rayon d’Or ofwel Seibel 4986). De druif is minder geschikt voor droge (tafel)wijn, maar is wel uitermate geschikt om icewine van te maken door zijn taaie schil en goede resistentie tegen ziekten. Vidal is ook zeer geschikt voor late oogst. Het ras produceert een hoog suikergehalte, ook in koelere klimaten, en behoudt toch een mooie zuurgraad.
Vidal blanc werd in de 30ger jaren ontwikkeld door de Fransman Jean Louis Vidal. Hij wilde oorspronkelijk een ras maken dat geschikt was voor Cognac. Door zijn wintervastheid wordt het ras nu echter vooral in Canada en NO-USA aangeplant. Aroma’s zijn: fruitig, grapefruit en ananas.
De wijn heeft een aangename combinatie van zoet en zuur. Lekker bij bijvoorbeeld tarte tatin.

9) Pelee Island Winery, Cabernet Franc Icewine 2008, VQA Pelee Island
[€ 42,50 voor 0,2L] ONTARIO / Pelee Island
Een icewine van rode druiven! Van 100% cabernet franc. Oogst eind dec/begin jan. 155gr restsuiker.
De druiven voor deze ijswijn blijven aan de stok totdat het minstens 8 graden gevroren heeft. Ze worden meteen verwerkt voordat ze de kans krijgen om te ontdooien. Zo laten alleen de rijpste druiven en de zoetste delen van de druif hun honingachtige sappen vrij.
Deze bijzondere rode icewine heeft armoma’s van rozenbottel, fruit en caramel. Prachtige luxe en weelderige afsluiter van een bijzondere proeverij. Kostbaar, maar z’n geld waard als je iets bijzonders zoekt.

CRÉMANT DE LUXEMBOURG: GALES, BLANC DE BLANCS, EXTRA BRUT

De Crémant die Vinissima onlangs op de WineProfessional proefde is er eentje uit Luxemburg. Alles wat bubbelt en volgens de ‘méthode traditionelle’- dus met tweede gisting op fles – wordt gemaakt in andere Franse streken dan de Champagne, maar ook in Luxemburg wordt ‘crémant’ genoemd. In totaal gaat het om zeven crémants in Frankrijk en een appellatie in Luxemburg. Zo is er een Crémant de Loire, een Crémant d’Alsace, een Crémant de Bourgogne etc., maar ook een Crémant de Luxembourg.

Caves Gales
Caves Gales is gevestigd in Remich aan de Moezel in Luxemburg en behoort met zijn 8,9 hectare landbouwgrond tot de grotere Luxemburgse wijnhuizen. Het bedrijf is in 1916 opgericht door Marc Gales. Van oorsprong maakte dit familiebedrijf alleen mousserende wijnen. Vrij recent is men ook begonnen met de productie van 'platte' wijnen.
De mousserende wijnen worden allemaal gemaakt volgens de méthode traditionnelle. Gales beschikt ook over kelders die zich twintig meter onder de grond bevinden en die de ideale temperatuur en vochtigheid bieden voor de rijping van de bubbeltjeswijnen.

Blanc de blancs
De crémant die Vinissima van Gales proefde is een blanc de blancs, extra brut. Blanc de blancs betekent letterlijk: wit van witte druiven. Mousserende wijn kan namelijk ook gemaakt worden van rode druiven die meteen geperst worden. De wijn is dan gewoon bleekgeel. Een bekend rood druivenras dat hiervoor in de Champagne veel gebruikt wordt is de pinot noir. De Gales is gemaakt van onder andere de riesling. Het is een aangename frisse en fruitige wijn.

Naam: Gales, blanc de blancs, extra brut
Producent: Gales
Land/gebied: Luxemburg
Type: Crémant de Luxembourg
Kleur: bleekgeel
Zoetheid: extra brut, dus geen dosage en derhalve zeer droog.
Druivenras: o.a. riesling
Productie: de wijn is volgens de méthode traditionelle gemaakt en blijft 2 jaar op droesem (‘sur lie’ of ‘sur lattes’) liggen voor dégorgement.
Smaakprofiel: Elegant, licht, fris, fruitig, aangenaam, midgroffe mousse.
Waardering: ** (prima)
Wijn-spijs: bij oesters, schaal- en schelpdieren en als aperitief.
Importeur: JJC Kwast.

Kijk voor meer sprankelend nieuws ook op http://bubbelblog.wordpress.com of volg op Twitter @vinissima en @bubbelblog.

In de serie “VINISSIMA’s BUBBELBLOG” …
SPARKLING SAKE: “Awasaki” van Fukuju –

Op de eerste dag van de Wine Professional 2011 proefde ik enkele soorten mousserende sake. Meestal zijn die nogal pretentieloos en zoet, “just fun” zeg maar, maar de sparkling sake “Awasaki” van sakebrouwer Fukuju biedt veel meer kwaliteit.

Geluksgod 福寿
De Fukuju Sake Brouwerij (voluit: Kobe Shu-shin kan Breweries, Ltd.) begon al in 1751 op de huidige locatie nabij de Japanse stad Kobe met het brouwen van verfijnde sake. Fukuju is een afkorting van “Fukurokuju”, een bekende Japanse geluksgod. De kleine brouwer heeft zich vanaf het begin toegelegd op kwaliteitssake. Fukuju gebruikt alleen de beste soorten rijst, zoals Yamada Nishiki. En de sake wordt uitsluitend gebrouwd met het natuurzuivere Miyamizu-water uit de bronnen van het nabijgelegen Nishinomiya. In de 19e eeuw werd ontdekt dat dit bronwater ideaal is voor het brouwen van topsake.

Bruisende bloesem
Naast sake van hoge kwaliteit, zoals de Fukuju Daiginjo, biedt de brouwer uit Kobe ook een mousserende sake, “Awasaki”genoemd. Awa betekent ‘bubbels’ en saki betekent ‘bloesem’. Bruisende bloesem dus; een mooie poëtische naam voor deze elegante bubbeltjessake. De Awasaki is een wittroebele rijstwijn met een laag alcoholpercentage, fijne bubbeltjes en een goede balans. Off-dry, mooie zuren en fruitige appeltonen maken hem tot een aangename aperitiefwijn.

Bijzonder aan deze sparkling sake is dat hij volgens de ‘méthode traditionelle’ wordt gebrouwen. Net als champagne krijgt deze rijstwijn dus zijn bubbels tijdens een tweede vergisting op fles! Uiteraard is de rijpingsperiode veel korter. Bij champagne brut moet dat minstens 15 maanden zijn, bij deze sake is dat een week. Dat houdt de Awasaki fris en fruitig, maar geeft hem veel meer karakter dan de meeste sparkling sake met ingespoten koolzuur.

Naam: Junmai “Awasaki”.
Land/gebied: Japan/Kobe.
Producent: Fukuju 福寿.
Type: sparkling sake; junmaishu (sake van pure rijst zonder toegevoegd alcohol).
Kleur: troebel wit.
Zoetheid: Sake Meter Waarde -80.
Gemaakt van: rijst en koji (zorgt ervoor dat het zetmeel in de rijst kan worden omgezet in glucose).
Productie: Tweede gisting op fles. Slechts 6% alcohol. Het restgewicht na polijsten van de rijst is 65% (35% van de rijst is dus weggepolijst). Aciditeit: 4,5. Geen toegevoegd suiker.
Waardering: *** (goed)
Sake-spijs: geschikt als aperitief.
Meer info: www.enjoyfukuju.com
Importeur: Vinites B.V.
Advies consumentenprijs: € 8,50 (voor 300ml-flesje).

Op de foto: vice-president Yoshitaka Yasufuku van brouwerij Fukuju.

VINISSIMA’s BUBBELBLOG | wegwijzer naar een sprankelende wereld

Vinissima's bubbelblog van start...


Gisteren heeft Vinissima op de eerste dag van de WineProfessional 2011 veel bubbels geproefd. Niet alleen champagne en crémant, maar ook mousserende wijn uit Hongarije en zelfs sparkling sake! Binnenkort zijn deze te vinden op VINISSIMAs BUBBELBLOG op http://vinissimablog.blogspot.com .

Overigens:
sinds vandaag heeft VINISSIMAs BUBBELGIDS een andere naam, namelijk VINISSIMAs BUBBELBLOG.

VINISSIMA’S BUBBELBLOG | WEGWIJZER NAAR EEN SPRANKELENDE WERELD bespreekt hier mousserende wijnen uit de hele wereld.

Te vinden op twitter via @vinissima en @bubbelblog .

In de serie “VINISSIMA’s BUBBELGIDS” …
Slowaakse Sekt: Hubert Club Rosé

Afgelopen Nieuwjaar proefde ik een Slowaakse Sekt, de Hubert Club Rosé. Ik had de wijn gekregen en vermoedde dat deze nogal zoet zou zijn en naar framboosjes zou smaken. De keuze was daarom snel gemaakt en ik heb de wijn als dessertwijn ingezet bij een frambozendessert. Dat bleek een goede keuze!

Hubert J.E. en Henkell & Söhnlein
De Hubert Club Rosé is van het Slowaakse bedrijf J.E. Hubert. Het is de lokale marktleider op het gebied van mousserende wijnen, met maar liefst 80% marktaandeel aldaar. Het bedrijf is 1825 opgericht door een gewond geraakte Napoleontische soldaat, Johann Evangelist Hubert. Op zijn terugkeer naar Frankrijk werd hij verpleegd in Bratislava en werd verliefd op een verpleegster. Hij wist uit zijn thuisland het een en ander over de productie van champagne en besloot die kennis te benutten in zijn nieuwe bedrijf. Hubert claimt het eerste bedrijf te zijn dat buiten de Franse landsgrenzen de méthode traditionelle toepast.
Na een lange geschiedenis werd J.E. Hubert in 1949 ingelijfd bij het staatsbedrijf Západoslovensk. Sinds 2002 is het tot Hubert J. E. omgedoopte Slowaakse bedrijf een dochteronderneming van het Duitse gigant Henkell & Söhnlein Sektkellereien KG. Hiertoe behoren ook Duitse Sekt-merken als Deinhard, Kupferberg en Fürst von Metternich, maar ook Gorbatschow Wodkabrennerei. In het buitenland bezit men een reeks bedrijven, waaronder bedrijven in Polen, Tschechië, Hongarije, Frankrijk (champagnehuis Gratien) en Italië.

Hubert Club Rosé
Hubert brengt verschillende labels op de markt voor mousserende wijnen, zoals de “Johann E. Hubert” van pinot blanc en grüner veltliner, de Hubert Grand en de Hubert Club die de nr. 1 bubbel in Slowakije is.

Zoals ik al vermoedde is de wijn behoorlijk zoet. De Hubert Club Rosé is een demi-sec, de categorie met 33-50 gram suiker per liter. Deze rosé is gemaakt van de druivenrassen Svätovavrinecké (Slowaaks synoniem voor de Saint Laurent en Frankovka modrá (synoniem voor o.a. de Duitse benaming Lemberger, de Oostenrijkse Blaufränkisch en de Hongaarse kékfrankos). De kleur is mooi donkerroze. De wijn heeft een midfijne mousse. In de geur lekker fruitig met aardbeitjes en framboosjes. De wijn is elegant, licht en heeft een aangenaam zoetje. Een stijl die veel Nederlanders en zeker beginnende wijndrinkers zal aanspreken. Prima bij een frambozendessert.

In de Hubert Club serie zit trouwens ook een droge witte (Hubert Club Brut, ca. 10 gram suiker/liter), een semi-sweet (zoete witte wijn (Hubert Club Sweet) met 50 gram suiker/liter en een zoete Hubert Club Red (tevens 50gr/L).

Naam: Hubert Club Rosé
Land: Slowakije
Type: Sekt
Kleur: rosé
Zoetheid: demi-sec (33-50 gr/L)
Druivenrassen: St. Laurent en blaufränkisch
Productie: méthode transvasage (2e vergisting op fles, maar daarna onder druk in een tank, gefilterd en opnieuw gebotteld; hierbij wat verlies van koolzuur).
Waardering: ** voldoende
Spijsadvies: (frambozen)dessert
Importeur/te verkrijgen bij: onbekend

Meer info: http://www.hubertsekt.sk

NEDERBUBBEL:
FROMBERGER OPHRYS PRESTIGE EXTRA BRUT 2008

Start van nieuwe serie:
•°◦*° VINISSIMA'S BUBBELGIDS | wegwijzer naar een sprankelende wereld •°.*◦.˚°*

Vinissima zal dit jaar naast champagnes op deze weblog regelmatig de meest uiteenlopende bubbelwijnen bespreken, van champagne, crémant en cava tot Sekt, Sprankel en allerlei andere ‘sparklers’. De spits wordt vandaag afgebeten met een verrassende wijn. Ik bleef daarvoor dit keer dicht bij huis, in Limburg welteverstaan. Tijdens het nieuwjaarsontbijt proefde ik de Fromberger Ophrys prestige extra brut 2008.

Sprankel
De Ophrys is een ‘Sprankel’. Wie googelt op Sprankel, vindt allerlei basisscholen. Maar Sprankel is sinds eind vorig jaar ook de nieuwe benaming voor Nederbubbels, ofwel mousserende wijn uit Nederland. Wijnmagazine Perswijn riep lezers op om een originele, generieke naam te bedenken voor in Nederland geproduceerde, mousserende wijn. “Sprankel” werd de winnende naam. Sprankel is een korte en simpele afleiding van het werkwoord sprankelen. Sprankel klinkt aantrekkelijk en past bij een product dat de consument direct moet associëren met termen als mousserend, tintelend, twinkelend, glitterend etc.

Fromberger Ophrys
De wijn die wij tijdens het nieuwjaarsontbijt dronken was de Fromberger Ophrys prestige extra brut 2008. Deze wijn van Wijngoed Fromberg uit het Limburgse Udensbach is volgens de klassieke ‘méthode traditionelle’ gemaakt en heeft maar liefst drie jaar gerijpt in de kelders. De ‘mousse’ (de bubbels) is dus tijdens een tweede gisting op fles ontstaan.
De Bacchus-druif geeft de wijn een aantrekkelijke fruitigheid en een bloemig bouquet. Fris en met – hoe kan het ook anders in het koelere klimaat van Nederland – pittige zuren. Helder groengeel en met een bijna tropische smaak. Door de perzikaroma’s komt de wijn veel rijper en zwoeler over dan je van een droge extra brut zou verwachten.

De naam “Ophrys” komt van een wilde orchideeënsoort (Ophrys Apifera, de ‘bijenorchidee’) die enkel nog in dit microklimaat gedijt. Onder deze naam worden enkele mousserende wijnen uitgebracht. De ‘Classique’ was ooit Neerlands eerste mousserende wijn! De kalksteenbodem van Fromberg komt sterk overeen met de bodemstructuur in de Champagne-streek in Frankrijk. Zo kwam het wijngoed op het idee om een mousserende wijn te maken.

Druifje Bacchus
Voor de Ophrys gebruikt Fromberg de bacchus-druif. Deze is vernoemd naar de God van de wijn en is vooral te vinden in Canada, Amerika, Engeland en natuurlijk thuisland Duitsland. De druif is in 1933 ontwikkeld door de Duitse druivenkweker Peter Morio en is 1972 officieel geclassificeerd. Bacchus is ontstaan uit kruising van de druivensoorten riesling x silvaner en müller-thurgau. Het resultaat is een druif die vroeg rijpt en toch voldoende rijpheid en suikers bevat. Hierdoor zijn wijnproducenten in koelere klimaten dol op de bacchus. De wijnen van deze druif hebben voldoende body, een exotische bijna muskaatachtige geur, en een fruitig en bloemig karakter.

De prijs van de Fromberger Ophrys prestige extra brut 2008 is vanaf ca. €19,95. Onder andere te koop bij Cave de Wittenberg, De Nederlandse Wijnwinkel en natuurlijk te bestellen bij www.fromberg.nl zelf.

Dit is het eerste artikel in een nieuwe serie over mousserende wijnen: VINISSIMA’S BUBBELGIDS | wegwijzer naar een sprankelende wereld...
Op deze plek worden vanaf nu regelmatig bubbels besproken, zowel bekende soorten als champagne, crémant, cava of prosecco, als onbekendere witte, rosé en rode bubbels uit de hele wereld. De proefnotities zijn uiteraard onafhankelijk.

Bruisende en sprankelende groet,
Ingrid | Vinissima

VINISSIMA’s CHAMPAGNETEST OP RTV RIJNMOND
Winnaar: Pierre Mignon, brut grande réserve -

2010 eindigde goed voor Vinissima met een heus tv-optreden over champagne! Te gast in de wijnwinkel van Odile Hemmen in Rotterdam, deed ik een kleine champagnetest. Deze was te beluisteren en te zien op RTV Rijnmond. Klik hier voor het YouTube-filmfragment.

RTV Rijnmond vroeg zich af: “welke champagne moet ik nou toch kopen?” Vinissima adviseerde. De journalist van RTV Rijnmond kocht zeven flessen bij de supermarkt, slijter en speciaalzaak Odile Hemmen. Alleen Bas van der Heijden had geen champagne, dus stopte de journalist er ‘stiekem’ een cava tussen.

Ik proefde de wijnen blind en kwam tot volgende rangorde:

Zoete bubbels voor bij de oliebollen:
1. Moët & Chandon, Nectar Impérial (Gall & Gall - €39,99): zachtzoet, volle smaak, demi-sec
2. Freixenet, Cordon Negro, seco (cava!) (Bas van der Heijden - €6,89), zoet, correct

Droge champagnes:
1. Pierre Mignon, Brut Grande Réserve (Odile Hemmen - €29,95): krachtig, droog, aangenaam fruitig
2. Nicolas Feuillatte, Brut (Odile Hemmen, 34,95): licht, zacht, toegankelijk
3. Pommery, Brut Royal (Albert Heijn - €27,99): licht, fris, bittertje
4. Veuve Durand, brut réserve (Aldi - €12,99): neutraal, zacht, correct
5. Comte de Brismand, brut réserve (Lidl - €9,99): zeer neutraal, zacht, geen champagnekarakter, correct

Correct
Hoewel ik alle wijnen op z’n minst correct vond, is wat mij betreft wel weer bewezen dat je geen champagne onder de 15 euro moet (willen) kopen. De champagnes van de Lidl en Aldi zijn zonder fouten, maar ook heel neutraal en missen een echt champagnekarakter.

Winnaar: Pierre Mignon
De winnaar was voor mij een onbekende: de Brut Grande Réserve van Pierre Mignon. Een zeer fruitige champagne. Dat komt door het ongekend hoge aandeel van de pinot meunier (maar liefst 80%). Aangevuld met 10% pinot noir en 10% chardonnay levert dat een aangename krachtige wijn op die een groot publiek zal aanspreken, maar die ook geschikt is voor de meer verwende fijnproever. Prima champagne voor die €29,95.

Pierre Mignon is gevestigd in Le Breuil, in de Vallée de la Marne. Het is een klein champagnehuis dat over 14 hectare wijngaardareaal beschikt en 390.000 flessen produceert. Ook in de aanplant laat Mignon zien dat de pinot meunier bij hen geen ondergeschoven kindje is. 60% van de aanplant bestaat uit dit fruitige druivenras, aangevuld door 30% chardonnay en 10% pinot noir. Pierre en Yveline Mignon runnen het familiebedrijf samen met hun 2 kinderen. In Frankrijk is Pierre Mignon een gevestigde naam en leverancier van o.a. het Paleis de l’ Elysée, de gemeente Parijs en verschillende ministeries en ambassades in de Franse hoofdstad.

Vinissima heeft het jaar mooi afgesloten met de rosé-versie van het huis. Deze elegante champagne paste prima bij de kreeft. 2011 werd ingeluid met een jubileumchampagne: Gosset 425e Anniversaire. Nieuwjaarsochtend begonnen we met een Nederlandse mousserende wijn bij het ontbijt. Daarover morgen meer…

Ik wens u allen een bruisend en sprankelend 2011 !